Hayat hep birini, birşeyleri aramakla geçiyor.
Ve hikayenin sonunda o birinin,
çoğu zaman “kendimiz” çıkıyor olması dokunaklı. Hayat yaşarken geçmeyen, dönüp baktığında hiç yaşanmamış bir hayal.Ne dün var ne yarın. İnsan görmediği,yaşamadığı zamanlara dahi özlem duyarmış, medeniyet ruhmuş...