Kokunla başlayan ibadetimin
farz namazına duruyor,
kıblem gözlerin diye taşlanıyorum
Hep mutlu sanmışlar seni
Oysa ben nerde görsem içindeki acıdan tanırım seni
Aklında kalbine iyi gelen
bir başkasının gülüşleri varken
Mutlu sanılan her hikâyede
olduğu gibi kapı gıcırtısında
vedalar seyrini değiştirebilir miydi?
Okur Takip Önerileri
Ağır yaralı hatıralarla dolu kokunu teminat
olarak bıraktığın bu şehir unutturmuyor seni
Müsvedde bir sargı beziyle açtığın yaraları sarar
Lokal anesteziler yapardım dokunduğun her yere
Yalnızlık,
fermuarı bozuk bir valiz gibi
içine her şeyi sığdırıyor
ama kapatamıyorum
Ve aykırı sevdalara adanmış
kısa bir öyküde nokta kullanmadan
sığdırabilmek seni uzun cümlelere cahilliktir bilirim.
Hep sonralara bıraktım zafiyetinde
sen olan zayiatı ağır mutluluklarımın
vedanla birinci derece ayrılıklarını,
belki dönersin diye
Hasadı gecikmiş zamanlardan
içi elem dolu kaç hatıra varsa
bana payidar, uzakları sen olan
yolların nasırlı mesafelerine gizledim,
biliyorum dönmeyeceksin
Zayi olmuş bir kentin şeceresi bozuk sokaklarında,
solculuk kavgasında öldürülen faili meçhul bir
gencin annesine bıraktığı şaibeli bir veda gibi git
Seyir defteri olmayan yıldızlara
ülkemin kapılarımı açmış
Kokusunu senden almış baharlar
götürmüşüm bir ülkeden ötekine
Ama korkma,
adın rehin tuttuğum anıların kayıp
ihbarında bulunduğu bir şiirin umut
dolu mısralarında ölü bulunsa da,
bende ilelebet yaşayacak…
Karalar bağlamış, çiçeği burnunda
bir matemin seremonisinde siyahlar
içinde avuturken içimizde ölen her
şeyi, gecenin en azılı katilleri
olarak bir yalana tutuklu kalmışız
Hep kendi mutluluklarımızın kesesinden
verdik acılara, şımartsın diye beklerken hayatı
En güzel baharlara kokunu giydirir,
kırık bir fincanda papatya falı bakardım
ama sen dönmezdin