—(...)Güldün, çünkü, « Saçma» dedin! Saçmadır evet! Saçmalayabildiği ölçüde aşar insanoğlu, kendisini...
— Nereye doğru?
— Gerçeğe... Saçma en sağlam gerçektir, aslına bakarsan.
— Hele buna hiç aklım ermedi.
— Saçmanın saçmalığı gerçek olmadığından değil, ele geçiremediğimizdendir. İnsanın «Ele geçirdim» sandığı gövdedir. Oysa, gövdemiz çok daha çapraşık olduğundan, ruhumuzu çok daha kolay tanırız. Eşyayı saran aydınlıktan, ruhumuzu saran alacakaranlık çok daha belirleyicidir.
— Ne güzel söz oyunları!.. Sembolik... Şiir bile yazılır bunlarla...
Sayfa 153 - Tekin Yayınları