Falih Rıfkı Atay, Atatürk’ün çevresinde ve sofrasında 15 yıl bulunmuş bir gazeteci, Cumhuriyet dönemi Akşam gazetesi baş yazarı, “Bu hatıralar gördüklerim ve işittiklerimdir. Gördüklerimin hepsi benden. İşittiklerimin çoğu Atatürk'ün ağzından! “ diyor kitabın önsözünde. Bazılarınca Yakup Kadri ile birlikte “dalkavuklar” olarak nitelendirilen yazar “Asıl mesele kötülü iyili, aşağılı yüksekli hatıralar içinde bir tarih adamının nasıl kişilik bağladığıdır.” Diyerek kendisi Atatürk’ü ve onun devrini nasıl anladıysa öyle anlatıyor.
“Basit de bir metodum var: fıkralar ve hatıralar içinde sindire sindire anlatmak! Gerçi bu bir dağıtmadır. Toplamaya okuyanlara bırakıyorum.”
Peki bu dağınıklığı nasıl toplamalı? Şahsi fikrim Şevket Süreyya Aydemir’in Tek adam’ı üstüne bu kitabın okunması, burada nakledilenlerin Tek Adam’daki boşlukları doldurmak için kullanılması. Bilhassa Anadolu yobazlığı dediğimiz şeyin nasıl bir katılıkla orada öylece varolduğunu, inkılapların halktaki aksi sedasını, tek parti döneminde ve dahi Atatürk hayattayken bile yapılan yolsuzlukları, Nüfus ticareti, Millet vekili= yetkili komisyoncu oluşu, İsmet İnönü ile yol ayrımı, Atatürk'ün bir "etraf" meselesi…
“Ne eski rejimde, ne de bugün gizli nüfuz ticaretlerinin ve şahsi yolsuzlukların tamamıyla önlenebileceği gibi bir hayale kapılmıyorum. Hiçbir demokrasi bunda muvaffak olamamıştır. Asıl mesele, nüfuz ticaretinin bir sistem haline gelmesinde, âdeta imtiyazlı politikacıların meşru bir hakkı gibi tanınmasındadır.”
Dönemin havasına, önde gelen kişilerine bir de F.Rıfkı gözüyle bakmak bi hayli ilgi çekici.
