Şeyda Kahraman
@Seyda_Khrmn
Ne kadar kendi oldu insan
O kadar başka.
Sosyal Bilgiler Öğretmeni
İstanbul
11 Mayıs 1996
113 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Beni sular
kocaman taşları parçalayarak hatırlıyor dağlarda
ve beni hatırlıyor çeltik tarlalarında aynı sular
umutlu sakinlikleri
lohusalıklarıyla.
Sayfa 114
Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum
bahar da sürgülenir içimde katranlar da
hem koşarak yarattığım sevgiler vardır
hem körlenmiş sevgilerin acısıyla koşturduğum
Sayfa 114
Kara gözlerimde uğulduyan bu değil ancak
elde tüfek,elde âlet,yürekte kor
cebelleşmek yalanla,kirle,tahvilatlarla
damarlarına papatyalar doldurarak
bir serinlik olup dünyaya sokulmak.
Sayfa 111
Okur Takip Önerileri
Yokum arkadaş düşünmekle varılan tada
hayata yalnızca kafanı banmak
gövdende namusluca güdebilmek sevinci
elbet burkulup kalmaktan iyi.
Sayfa 111
İnce Sızı
Var mıdır nalçaları sevinvin
gün tene değince kanatları uzar mı
derin bir secde gibi rüzgâra aşılanmak
dostları düşünmenin çarpıntısından mı
Sayfa 111
ben öyle bilirim ki yaşamak
berrak bir gökte çocuklar aşkına savaşmaktır
Sayfa 109
Yaşamak debelenir içimde kıvrak ve küheylân
Sayfa 103
Kopartılmış yapraklarımdan ibaretti hüzün
dedim rahmet yağar ben yürürken
gece benim ardımda
taşıdım kara gençliğimi dağların damarından
hep döşümde yaratkan,patlayıcı bir kimya
beynimde hep mânâlı bir uçurum.
Sayfa 102
Alanlara çok bilenmiş yüreğim alanlara
vurulsun kösleri şu gâvur sevdamızın
vursun isyanın bacısı olan kanım karanlığa
Zülküf de vursun
Yüzüne ay kırıkları çarpıp uyansın sevdiğim.
Sayfa 100
partizanlığım dalaşmak istiyor anla
bu sarsak hırgürüyle dünyanın
dalaşmak dalaşmak dalaşmak
böylece aşk akranım oluyor benim
Sayfa 93
Sen şimdi sevincimin akranısın
ey kanıma çakıllar karıştıran isyan
doğrusu seni toprağı eller gibi sevdim
yaralarımı onduranımsın
yatağımı hiç boş bırakmayan..
Sayfa 93
Yufka mıdır
yufka mıdır benim bakışım dünyaya
ki acılarıyla başlatırım insanları
Sayfa 92
artık bırakılmaktan yapılma bir adam sayılırım
böğrümde kambur çocuklardan bir payanda.
Sayfa 87
saçlarıma bin küsur yalnızlığı takıp girdiğim şehre
insan varlığımızdan tuhaf tohumlar bıraksam
günü geçmiş bir gazete,toprak bir çanak
bir daha gelmem belki diye bir not bakır maşrapanın yanında
şeytanlar da yürür benimle herhal ıslık çaldığım için
bir şahan tüylerini döker ardımsıra
Sayfa 87