Mehmet Sait yıldız
@SeyidAliiiiiiiiiii
Gezgin
İlkokul
Edirne Keşan
Ağrı Doğubeyazıt, 29 Kasım 1990
85 okur puanı
Şubat 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir gariplik var
Yaşam ateşten bir gömlek
Ömrümüzün günleri Kader ipine ilmek ilmek işlenirken
Biz yaşımızdan daha büyük hayaller kuruyoruz
Haddi aşmakmıdır derdimiz bilmiyorum ama
Okur Takip Önerileri
Her insanın ömrü kendi macerasıdır, macerayı başka yerlerde aramaya gerek yok
Yüreği, Aşkı ve inancı birbirlerinden beslenen varoluş gerçeğidir aynı zamanda
En büyük fedakarlığı kişinin kendisi için yaşamasıdır
Kutsiyeti bireysel olmamalı, tanrısallaşır ve put'a dönüşür
Pişman olmayı acziyet saymamalı
Pişman olmayı da bilmeli inatçı olmayı da
Ruhunun ağırlığını bedenine kabul ettirmeyi
Aynalarda daha çok ruhuna bakmalı
Doğayı ve canlıları kendisi için değil aksine kendisinin doğa ve canlılar için yaratıldığını bilincinde olmalı
Mucizeleri çok fazla ayrıntılarda aramamalı bir damla suya ikna etmeli kendisini
Sesli kitap dinlemek bana başkası tarafından çiğnenmiş bir yemeği yemek gibi geliyor...
Zaman akıyor
Kuşaklar bisonrakine bir asır devrederken
Ne renkler nede Sözcükler anlamını yitiriyor
Tarih ne bir kalem nede bir defter ile yazılır
Kuşaklar öğütüldükçe yaşanmışlıklar bir kağıt üzerinde ya anlam buluyor yada anlamını yitiriyor
Saatlerin ölçtüğü zaman mı ağır işliyordu yoksa adımlarım mı çok hızlıydı bilmiyorum ama Takvimlerin bana biçtiği yaştan daha bir ağırlık vardı omuzlarımda
Bunca ecelin vebalini üstlenirken Azrail ruhumun sur'una üfleyerek...
Benimde güneşim elbet birgün batıda doğacaktı bir Cuma sabahı...
Oysaki İsrafil'in nefesi daha bir kuvvetliydi kainatın soluğunu kesmeye
Mahşerin izdihamı her gün yüreğimde koşuştururken
Ben ilk mahkememi yastığımın altına kurdum her gece...
Oysaki her çağın çocuğu harikaydı
Ama bir sonraki ondan daha bir harikaydı
Hiç bir şiir anlamını yitirmemişti hiç bir vakit
Aksine zaman geçtikçe daha bir haklılıkları perçinleşmişti bilgelerin
Gecenin huyudur; Yüreği ağır gelir bedenine insanın
Sessizliğinde korkunç çığlıklar yükselir
Sanmayınki geceden bi çocuklar korkar
Karanlık çöktümü ruhu çekilen ne yetişkinler bilirim sabahın şafağına yalvar yakar.
Söz gömülür sessizliğe
Kefareti ödenmez günahlar başlar tövbeler unutulur
Kelebeklerin ömrü kısalır
Dünyadan uzak adreslere
Ben giderken ençok seni götürdüm
Aklımın nakliyesiydi asıl yoran taşıyıcıları
Yardan düşmüştüm yaralarım yardan armağandı
Kutsal kitabımdı ziyan edilmiş sevgililer atlası
Yılmaz Erdoğan
Endişe duyulmaması insanı endişelendiriyor...
Bizlerde biz cevizkurdu misaliyiz aslında; küçücükken girdik bu dünyaya şimdi büyüdük çıkamıyoruz ve sonunda öleceğiz bu kabuğun içerisinde...
Çağımızın en büyük sorunu; akıllılar hep kuşku içindeyken, aptallar küstahça kendinden emindir.
Bertrant rusell
Sonsuz bir özlem işte...
Adını koyamıyorum
Ölümün gizemine kulak kabartıyorum
Kalbim yoruluyor, farkındayım
Herşey bitti diyenler
Korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler
Ne kırlarda direnen çiçekler
Nede Kentlerde büyüyen öfkeler
Henüz elveda demediler
Bitmedi daha sürüyor o kavga
Sürecekte
Yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek.....
Adnan Yücel
Esas trajedi buydu. Bir adamın kötü olmaya cesaret etmesi değil, milyonlarca insanın iyi olmaya cesaret edememesiydi.
John Fowles
Beğendiğiniz bedenlere hayalinizdeki ruhları koyup Aşk sanıyorsunuz...
Willam Shakespeare
Muhtaç bırakıp sonrada yardım etmek planlanmış bir cinayettir
Ernesto Che Guevara
Karanlık, içinde insanı yakalayıp sessizce yiyen canavarların olduğu, kapıları ve pencereleri olmayan bir odadır. Ama ben sadece kendi karanlığımdan, yani gözlerimin içindeki karanlıktan korkuyorum.
Paola Peretti, Kiraz Ağacı ile Aramızdaki Mesafe