İçi boş kitaplar gibiydin sevgilim, yalnızca kapağına aldanıp satın aldığım.
Seyrettiğim kabir bir vücut gibiydin sevgilim, dilin put ve erdemsiz.
Muhtemele bağlı olarak yaşayan biriydin sevgilim, yalnızca muhtemeldin.
Kelebek ve arı gibiydin sevgilim, ömrü kısa, iğnesi...
Dikkatinden kaçıyor aşk,
İyi ki'ler kırık birer dal,
Yabancılık çekiyor sarılmak,
Zamanın keskin yüzü ince bir hâl,
Ölüm gibi yaşıyor, dikkatinden kaçıyor o büyük aşk...
Omuzlarında kayısı, avuçlarının arasına gizlenmiş şeftali kokusu var, nefesim nefesine çalıyor açık...
Kuru yapraklar misali düştü ellerimiz,
Bir daha hiçbir eli tutmamacasına,
Ve hiçbir el değmesin der gibi dudaklarıma...
Ayrılık bitmeyen bir gecedir,
Aşıkların karabasanla uyandığı;
Ey sevgilim, ömrüm;
Hadi uyanalım artık...
Güneşi tutsun ellerimiz,
Ve korkusuzca baksın...
"Deli intiharı seçer, kahraman bir dava uğruna kendini feda etmeyi."
Der: Paulo Coelho.
Benim için her ikiside aynı, sonuçta her ikiside ölür, hayat anlamsızlaşır ve acılaşır.