"İnsanı yalnızlık öldürmez, insanı kalabalıklar içindeki yalnızlık öldürür."
Sayfa 150Kitabı okudu
"Herkes yitirdiğini bulmakla geçiyor ömrünü."
Sayfa 126Kitabı okudu
Ruhum tesbih taneleri gibi kopuk, dağınık. Ruhumda nasır tutmuş acılarım var.
Sayfa 123Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hırs insanın zihnini kör, kalbini katı, vicdanını sağır ediyor.
Sayfa 118Kitabı okudu
Acının tarifi olmaz. Acıyı ancak yaşayan bilir.
Sayfa 115Kitabı okudu
Yine de tüm olumsuzluklara rağmen içinde bir umut ışığı yanmıştı.
Sayfa 113Kitabı okudu
İnsan kendi vicdanından kaçabilir mi?
Sayfa 109Kitabı okudu
Oku, kitapların bahçesine gir. Orada bir arı gibi her çiçeğin üstüne konup hepsinden nektarin ve polen topla. Bunlar sana da etrafına da şifa olur!
Sayfa 102Kitabı okudu
İtiraf ve tarif edilemeyen her acı, insana daha fazla acı veriyor.
Sayfa 100Kitabı okudu
Nefret insanın kalbini katılaştırır.
Sayfa 95Kitabı okudu
Ah, ne zaman anlayacağız
Yaşamın bir savaş olduğunu!
Ne zaman anlayacağız,
Hayat savaşında sabrın kale olduğunu?
Sayfa 94Kitabı okudu
Demek ki kalbindeki ağırlık sırtındaki ağırlıkta daha fazla acı veriyor insana. Demek ki insan sırtındaki yükten değil kalbindeki yükten kurtulmalı.
Sayfa 92Kitabı okudu
Her insan bir hamaldır. Kendi içinde taşıdığı acının hamalı.
Sayfa 92Kitabı okudu
Karakoç'un dediği gibi; "Aklın bir kılınç olsun, duygun bir kalkan, bilgin de bir zırh." Eğer bilgini kendine zırh yaparsan, ruhundaki iç savaşı kazanan sen olursun!
Sayfa 85Kitabı okudu
- Doğan güneş ancak gövdemizi ısıtır. İçimizdeki buzları eritecek bir güneş yoktur.
- İçindeki buzları ancak sevgi eritir. Sevgi güneş gibidir. Kalbinin penceresini aç. Bırak güneş oradan içeri girsin..
Sayfa 83Kitabı okudu