Em ne Ereb in ne Tirk û Rom in
Xwedîyê paşan e leşker û kom in
Îro xerab e bin destê bûm in
Ev ne huryet e kotek û zor e
Lê hûn dizanin dinya bi dor e
Fetlek li jêr e fetlek li jor e -
Kantolar
Hınç bir görev, birinin tüzel kişiliği, mülkiyeti, hürriyeti onsuz güvende değil
Kuzey Karolinali Hooper dedi ki: Kölelerin gerekli olmadığı bir günü görmek isterim.
Evara Zıvıstane (Cılda 3)
Ya Xaliqê xemkêş
Jı vê xelqê dengbêj
Çawa 'bilmiş' bûne
Ew siltanêd koyne
Ew şipûkêd şerqê
Extîyarbirêd xelqê
Ew talyatêd xwînxur
Ew Enwerêd Kâfir
Reşîtêd reş u recal
Panturkîzma decal?
Şeyhimizin 400 yıl önceki idealine, atalarımızın ülkesinden geçecek bir yol göstermektense ölmeyi göze aldığını anlatan Ksenefon'un bahsettiği şerefe ulaşmalıyız. Bunlarla yaşadığımız hayat, bizim ne birey olarak ne toplum olarak hak ettiğimiz bir şey değil. Kendine tapan bir toplum, her utancı daha çok olduğu için erdeme dönüştüren güruh, pirinç ve çocuk hırsızları bizim hiçbir ilkemizi, değerimizi etkilemeyecek kadar hayatımızın dışında kalmalı. Bunun yolu okumaktan, kendimizi tanımaktan ve potansiyelimizi anlamaktan geçer. Okuyalım
Bişenga Deşta Dûr
Pejna demeke dûr, kûr dikole tirsa me. Welêt, bawerî, rojên mil bi mil wek xeyalekî ne. Sîha bişengekî ser sîha min de girtîye. Dilo, keviro.. Tu çi mezin bikî sêwî dimîne.
Evara Zıvıstane (Cılda 3)
Mîrê mîrov û meçêtirên Serhedê. Çend roj berê salvegera koça wî ya dawîyê bû. Dibe kesek tiral be, jêhatî be, şair an jî cotkar be. Dîya her xeysetî hewce ye Kurdayetî be. Em bi helbestên te pê hisîyan ku hesta netewî her kirin û gotinê hembêza xwe de dihewîne.
Fêrîkê Kurdan
Yenilmeyenler Eskiden hayat sıkıcıydı. Babanın doğduğu evde yaşardın; ayni zenci kolelerin kızları ve oğulları, babanın oğullarını ve kızlarını emzirir, onlara bakarlardı; sonra sen de büyür, uygun bir gence aşık olur, zamanı gelince de belki annenin gelinliğini giyerek onunla evlenir, belki annenin düğün armağanı gümüş yemek takımları şimdi sana verilirdi; derken bir daha yerinden kımıldamamak üzere yerleşir, çocukların olur, onları besler, yıkar, büyütürdün; sonra sen de kocan da sessizce ölür, belki bir yaz günü öğleden sonra, aksam yemeği vaktinden hemen önce birlikte gömülürdünüz. Ne aptallık, değil mi? Ama şimdi kendi gözlerinle görüyorsun işte; şimdi durum iyi; evdi, gümüş takımlardı diye kaygılanmaya gerek yok artık; çünkü evler yakılıyor, gümüşler çalınıyor; zenciler icin kaygılanmaya da gerek kalmadi çünkü bütün gece yollarda taban tepiyor, yerli mali Jordan Irmağı'nda boğulmak için can atıyorlar; çocuk sahibi olup onlari yıkamak, beslemek, altlarını değiştirmek kaygısı da kalmıyor çünkü genç erkekler atlarına binip gidiyor, o güzel savaşlarda ölüyorlar; ayrıca yalnız başına yatmak zorunda değilsin, uyumak zorunda bile değilsin; bu yüzden yapman gereken tek şey, arada bir köpeğe sopayi göstermek ve "Hicbir şey için teşekkürler Tanrım" demektir.
Fikri ve kimliği nedeniyle ihraç edilen ve mülakatlarda elenen öğretmenlerin günü kutlu olsun. Hakkınızı yiyenler, mülki amirlerden bisküvi ve çiçek almak için sırada dursunlar; siz tarihte - kara tarihte- en öndesiniz.