Bilmiyoruz hiçbirimiz bilmiyoruz.
Neyi neden yaptığımızı mesela.
Anı bilmiyoruz ya dünde ya yarındayız çoğunlukla,
bugün yaşayamadığımız her şey dün oluyor onun bile farkında değiliz.
Farkında kelimesinin bile farkında değiliz.
Sahi nerde bizim iyiliğimiz, güzelliğimiz.
Gören bilen duyan var mı ?
Kalbimiz ya buzdan ya da har üstüne har dan arşınlanmış
Düşmelerimize düşman alıyoruz el tutmak vardı,
Kalkışlarımız esir hırslarımıza .
Elimizden tutanın yüreğinden tutmaya yaban kaldık.
Ben şimdi sokaktaki o güzel çocuk seslerini düşünüyorum,
Gök mavi mesela kuşlar diyorum
Yeşil diyorum sevgili dost içim açılıyor.
Artık ben gerçekten konuşmak ve gerçekten dinlemek istiyorum.
İçimdeki ben bugün nasılsın?