Sahibinin en mahrem dostu olan, bileğinde nabzının atışına arkadaşlık eden, göğsünün üstünde bütün heyecanlarını paylaşan, hülâsa onun hararetiyle ısınan ve onu uzviyetinde benimseyen, yahut masasının üstünde, gün dediğimiz zaman bütününü onunla beraber bütün olup bittisiyle yaşayan saat, ister istemez sahibine temessül eder, onun gibi yaşamağa ve düşünmeğe alışır.
Buraya bu kadarlık yeter bence
“Gerçekte kendi Kişisel Menkıbesini yaşayan kimseye karşı hayat cömerttir.”
“Öleceksen, para ne işe yarar? Paranın insanı ölümden kurtardığı pek az görülmüştür.” Böyle demişti Simyacı.
Okur Takip Önerileri
“Kim ve ne olursa olsun,” dedi, “yeryüzünde her insan, her zaman, dünya tarihinde başrolü oynar. Ve doğal olarak bilmez bunu.”
Ben, ülkesinin atasözlerine inanan yaşlı ve boş inançlı bir Arap’ım: “Bir kere olan bir daha asla tekrarlanmaz. Amma ve lakin iki kere olan mutlaka üçüncü defa da olacaktır.”