Peki nasıl buluruz kendimizi yeniden? İnsan kendini nasıl tanıyabilir? Karanlık ve üstü örtülmüş bir konudur bu; tavşanın yedi kat derisinin olduğu söylenir ya, insan yetmiş yedi kat deriyi soyunur da üstünden, hala diyemez ki gönül rahatlığıyla: "İşte şimdi gerçekten sensin bu artık bir örtü kalmadı üstünde."
“Güzel hanımlar, başlı başına en büyük kusuru, asil bir ruhu alelade bir bedene yerleştiren tabiatta mı, yoksa daha başka pek çok kimsede karşılaştığımız üzere, asil ruh taşıyan bir bedeni alelade bir meseleğe tabi kılan talihte mi aramalı…”
Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken ya da uyurken seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Ve simdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın başından başlayabilirim.