…O geceyi boynunda hayal etmişti oysa ki,hayali kursağında gerçekler adımlarında büyüdü derken dolmuş durağına geldiler:
-Bin hadi.
-….
Korkuyordu,korkuyorum ben demek neden bu kadar zordu.Sustu,yarın sabahı düşündü.Yarın sabah ulaşamayacaktı ona yine farkındaydı,tanımıştı bu dudaklarındaki kaçışı,kaçacaktı yine işte.Tutsam bırakmasam.Gitmek istemiyorum,bu sabah sevdaya ölmek istemiyorum desem,diye düşündü.Diyemezdi,hiç sesli bir sevda yükü bırakmamıştı adama,bütün yükü yazılı metinlerdi,kalbinin çarpıntısını hiç durduramamıştı onunlayken,panik atak gibiydi kokusu ölecek gibi oluyordu ama bu ölüm de değildi…
-Yurda gidince haber ver.
-…
Kafasıyla onayladı sadece.Korkarak bindi dolmuşa,şükür yalnız değildi,bir kişi daha vardı,bu saatte binmezdi asla dolmuşa,kalmayı ümit etmişti.Kalamadı…
Bir daha hiç kalamayacağını bilse suskunluğunu bozar mıydı?Bunu yıllar sonra bir gün anlayacaktı…
Ftm