Çok fazla beklemiştik, çok az sabrederek.. Uzun yolculukların, yorucu yokuşların tatsızlığında. hep her zaman sonsuz bir kabullenişin sitemi. En baştan en sonuna isyan ediyorken, iltisaklı olmak boşluğun manasızlığına. Uydurulmuş bir yalanın etrafını tavaf eden ve binlerce katli kabul eden milyon tane organizma.. Hayat kımıldamadan yerinde beklemekle, sürekli koşmak arasında seçim yapamayacak kadar aynı sayılır aslında. Manayı derinleştirme birşeyleri durmadan deşme arzusundan başka birşey değil şiirler, şarkılar, kurulmuş özlü cümleler.. Belki de koskoca safsataların daha kolay hazmedilmesi içindir sürüp giden ağıtlar. Sindirememek yine de, binlerce defa denesekte yaşamayı yaşayamamak kocaman bir yalanı...