..insanoğlu böyledir işte, bazen duymak ister başkasından zihnindeki sesleri.
Sayfa 319Kitabı okudu
Karanlığın hükmü gerçeğin ülkesinin sınırlarına kadardır.
Sayfa 250Kitabı okudu
Ne korkak insan, hep geçmek ister de gökkuşağının altından, bir türlü beceremez renge boyanmayı.
Sayfa 246Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Öyle anlar olur ki kimseleri görmek istemezsin, işte o anda gözlerini kapatır acılı insan.
Sayfa 238Kitabı okudu
Sancıları olsa da mutlu olmaya çalışır insan.
Sayfa 236Kitabı okudu
Aşk bazen tetiğin çekilme anıdır.
Sayfa 202Kitabı okudu
Zamanı mühürlemek isterdim gülüşünde.
Sayfa 195Kitabı okudu
Zavallı insanoğlu... Acıyı hissetmese yaralarını sarmayı nasıl akıl edebilirdi ki...
Sayfa 188Kitabı okudu
Terbiye olmak isteyen terbiyeci ararmış eskiden. Şimdilerde terbiyeciler adam aramaya çıkıyor fırtınanın içinde.
Sayfa 165Kitabı okudu
Zaman doludizgin akıp geçiyor. Kimimize pembeler, kimimize maviler, kimimize de siyahlar ekleyerek.
Sayfa 97Kitabı okudu
Can yakar çocukluktaki acılar. Çıkar karşına hiç umulmadık yerde. Her daim bir ses, bir görüntü, bir koku, bir fotoğraf hayâsızca yaranın üzerindeki kabuğu alıp koparır acımasızca.
Tamir etmeye çalışırsın bir ömür. Tamir edebilir misin yağmursuzluğu ? Bulutsuzluğu ?Güneşsizliği ? Tamir edebilir misin susuz yaşamayı? Ya da içip içip kanamamayı ? Tamir edebilir misin sevgisiz kalmayı, örselenmeyi, dışlanmayı ve hayallerini kaybetmeyi ?
Tamir edemezsin elbette. Nasıl tamir edebilirsin ki bir can canına değmedikten sonra. Sana dokunup yaralarını sarmaya başlamadıktan sonra.
Sayfa 94Kitabı okudu
Dışım sükût, içim kızılca kıyamet. Avaz avaz söyleyemediklerim.
.
Dilime kıymık gibi batar bazen söyleyemediklerim.
Sayfa 56Kitabı okudu
Yaşam ölümün mahkûmu, ölüm yaşamın gardiyanı gibi.
Sayfa 48Kitabı okudu
Acıyı anlatarak öğretebilir misiniz insanoğluna ya da sevinci öğrenebilir mi insan yaşamadan ?
Sayfa 16Kitabı okudu