"Ertesi gün hiç kimse ölmedi."
Yukarıdaki cümle ile başlayıp biten bir roman. Körlük ve Görmek okurları için ise tipik bir Saramago romanı. Yaşamın bir ayarı ile oynayıp toplumsal olarak ele alıyor yazar konuyu. Bol virgüllü upuzun soluklu paragraflar var, bütün kitaplarında aynı üslup...
Körlükte kör oldum, oldu, oldular salgını... Kör olan toplumun, toplumsal eleştirisi. Görmekte seçimler bazlı konu... Bu kitapta ise ölmemek-ölmek üzerinden bir konu...
Hiç kimse ölmezse ne olur?
Kaos oldu. İnsanlar yaşlanıyor, yaralanıyor ama ölmüyor. İlginç bir konuyu adı bilinmeyen o ülke için yazmış yazar. Körlük kadar etkili olmasa da iyi bir kitap...
Not: Kitapta Marcel Proust'un ismi birkaç kere geçiyor. Marcel Proust için gelmiş geçmiş en büyük yazarlardan diye bir anma yapılmış. Hiç okumadım ama çok merak ediyorum kitaplarını. İleride okurum umarım..
