Ne sevecek kadar yakınım ne de nefret edecek kadar uzak. Araftayım. Ne iyiyim ne kötü. İnsanı yiyip bitiren bu çelişki içinde kayboluyorum. Ne elimi tutacak kimse ne de itecek kimse yok. Siyahın en koyu tonunda bir karanlık var. Bir bilinmezlik hatta hiçlik. İçine çekiyor beni bu derin anlamsız boş karanlık. Dayanamıyorum. Yavaş yavaş bedenim ve ruhum kayboluyor. Ben kayboluyorum. Buna dayanabilecek misin? Olmayışıma, nefes almayışıma,bensizliğe? İşte gidiyorum. Hiçlik ve hissizliğin gölgesine...
Okur Takip Önerileri
Şöyle oluyor: Beyin yüklenen üzüntüleri acıları çekemez duruma geliyor. "Benden bu kadar, diyor; bu bütünün ayakta durmasını önemli bulan biri varsa, yardım etsin bana azaltsın yükümü belki yaşamını sürdürürüz biraz daha" Akciğer hemen -yitirecek çok şeyi olmadığına göre- buradayım diyor. Beynimle ciğerimin bu pazarlığından haberim olmadı ama bu pazarlığın korkunç olduğunu şimdi anlıyorum.
Sayfa 9Kitabı okudu
