Oktay Aydoğan
@Thoraq
Çoktan devrilecektim, gövdemdeki şu kuş yuvaları olmasa...
instagram.com/ron_thoraq
İzmir
Dersim/Pulur, 4 April
271 reader point
Joined on February 2017
Sabitlenmiş gönderi
"Çoktan devrilecektim, gövdemdeki şu kuş yuvaları olmasa..."
Sayfa 170 - BabekKitabı okudu
152 syf.
8/10 puan verdi
·
Read in 6 days
Şimdi bunu yırtmalı, güneşin doğduğunu kabul ederek yazmağa yeniden başlamalı.
Sayfa 145 - MetisKitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Coetzee'de rastlayabileceğimiz en umutlu, yine de en buruk sonlardan biri: "Ağzı açılıyor. Cuma'nın içinden hiç soluksuz, kesintisiz bir şey akmaya başlıyor. Önce kendi gövdesi boyunca, sonra bana doğru yayılıyor. Kamaranın içinden, batık gemiyi dolanarak, adanın kayalık yamaçlarını yıkayarak, kuzeye ve güneye doğru yeryüzünün en uçtaki köşelerine ulaşmak üzere akıyor. Yumuşak ve soğuk, karanlık ve sonsuz, göz kapaklarım üzerinde ve yüzümün derisine sürtünerek beni ele geçiriyor."
Sayfa 136 - MetisKitabı okudu
Oğuz ATAY, Babama Mektup
"Sen olmadıktan sonra sana yazılan mektup ne işe yarar? Madem sana ulaşamayacak, anlatmak neden? "Taş kesilip susma"
Sayfa 132 - MetisKitabı okudu
Tanıklık ediyorum, ama tanıklığımın orta yerinde hiçbir zaman giderilmeyecek bir boşluk var.
Sayfa 129 - MetisKitabı okudu
"Adalet diye bir şey yoktur," diyecektir şeytanın avukatı, "kim güçlüyse o haklıdır."
Sayfa 43 - MetisKitabı okudu
Suç ve Ceza
Kendimi çok yüksek bir yere koymaya, kendimi üstün görmeye cüret ettim, oysa bir dilenciydim, değersiz bir yıkıntıydım."
Sayfa 38 - MetisKitabı okudu
Halkın üzerine topla ateş açmak sadece balistik bir sorun yaratıyordu ve her türlü yasallığın silip süpürüldüğü yollardan süratle ilerleyebilmek için para şarttı.
Sayfa 27 - MetisKitabı okudu
Suç ve Ceza
"Eğer başarsaydım sevinçle taçlandıracaktım, şimdi hapishaneyi boyluyorum!"
Sayfa 19 - MetisKitabı okudu
Yolun akışına mı teslim edeceğim kendimi, yoksa manzaraya hâkim bir yüksekliğe mi yerleşmeli?
Sayfa 12 - MetisKitabı okudu
132 syf.
8/10 puan verdi
·
Read in 3 hours
Sert, kuru toprağa avuçlarını geçirdi, kemikli, kirli beyazdı toprağı yakalayan parmakları. Yavaşça çekti kendini dışarıya doğru, kolları uzadı, büküldü, oynadı. Kısa kesilmiş gür, siyah saçları fırladı dışarı birden. Sağa sola oynatarak, ağzına burnuna giren toprağı tükürerek çıkardı başını. Biçimli küçük burnu, sivri çenesi, hafif çökmüş, çekilmiş yanakları, keskin dar alnı çıktı. Boynunu uzattı. Boynu uzadıkça uzadı. Boynundan içeri, güçlü dar yumuşak göğsüne doğru taş toprak doluştu, uzattı boynunu, damarlar göründü mavi, yeşil, ensesi parıldadı, sarı tüyleri parıldadı ensesinde. Durdu. Öylece kaldı. Bekledi. Etrafını dinledi. Bu, buğdayın eski toprakta yeni bir aşk gibi doğdu kadın. Toprak eski ve yorgun, kadın genç ve cesurdu.
Sayfa 112 - DipnotKitabı okudu
Hasret giderilen bir şey mi? Bir kez girince tene giderilmiyor sanırım, diner gibi olunca başlıyor, başlar gibi olunca diniyor, hep oluyor, toprağa kadar.
Sayfa 121 - DipnotKitabı okudu
Dönecektik, gelecektik, yaşayacaktık birlikte. Başka avuntusu olamazdı böyle gitmenin.
Sayfa 108 - DipnotKitabı okudu
Kendimi bir an savrulan bir sonbahar yaprağı gibi duydum, güzel bir avluya düşmeyi umut ettim.
Sayfa 107 - DipnotKitabı okudu