Andrei Tarkovsky
Bir tek yolculuk mümkün yalnızca; kendi iç dünyamıza yaptığımız yolculuk. Gezegenin yüzeyinde gezinerek pek fazla şey öğrenmiyoruz. İnsanın geri dönmek için yola çıktığına da inanmıyorum. İnsan asla başlangıç noktasına geri dönemez, çünkü o arada kendi de değişir. Ve tabii ki kendinizden, olduğunuz kişiden, kendinizle taşıdığınızdan kaçamazsınız. Kabuğunun içindeki kaplumbağa gibi, biz de ruhlarımızın evini taşıyoruz. Dünya üzerindeki ülkeleri gezmek sadece sembolik bir yolculuktur. Nereye giderseniz gidin, hala kendi ruhunuzu arıyorsunuzdur.🎞️📓☕🌑🍀
Tanrım beni yavaşlat!
Aklımı sakinleştirerek kalbimi dinlendir…
Zamanın sonsuzluğunu göstererek bu telaşlı hızımı dengele…Günün karmaşası içinde bana sonsuza kadar yaşayacak tepelerin sükûnetini ver!Sinirlerimdeki ve kaslarımdaki gerginliği,derin belleğimde yaşayan akarsuların nameleriyle yıka,götür!Uykunun o büyüleyici ve iyileştirici gücünü duymama yardımcı ol…Anlık zevkleri yaşayabilme sanatını öğret;bir çiçeğe bakmak için yavaşlamayı,güzel bir köpek ya da kediyi okşamak için durmayı,güzel bir yazıdan birkaç satır okumayı,balık avlayabilmeyi,hülyalara dalabilmeyi öğret!Her gün bana kaplumbağa ile tavşanın masalını hatırlat.Hatırlat ki yarışı her zaman hızlı koşanın kazanmadığını,yaşamda hızını arttırmaktan çok daha önemli şeyler olduğunu bileyim…Heybetli meşe ağacının dallarından yukarıya doğru bakmamı sağla.Bakıp göreyim ki,onun böyle güçlü ve büyük olması yavaş ve iyi büyümesine bağlıdır…Beni yavaşlat Tanrım,ve köklerimi yaşam toprağının kalıcı değerlerine doğru uzatmama yardım et.Yardım et ki,kaderimin yıldızına doğru daha olgun ve daha sağlıklı olarak yükseleyim.Ve,hepsinden önemlisi…Tanrım, bana değiştirebileceğim şeyleri değiştirmek için cesaret,değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etmek için sabır,ikisi arasındaki farkı bilmek için akıl,beni aşkın körlüğünden ve yalanlarından koruyacak dostlar ver!
( Hititlerin M.Ö. 2000 yılındaki duvar yazısından alıntı..)
Sonra derler ki bir gurbet daha var, adı duygusal yalnızlık. Kendi duygularimdan çok uzağa gittiğimde olur. Seviniyor muyum, üzülüyor muyum, aşık mıyım, bir derdim mi var, hiç bilmiyorum. İnsan kendinin gurbetine çıktığında, işte orası en koyu yalnızlıktır. Kalbimi okumayı unutsam eğer, bir el bana değsin ve harfleri yüzüme tutsun isterim. Hecelemeyi yeni söken bir çocukmuşum gibi, otursun biri yanımda ve bana okumayı öğretsin."
Kemal Sayar
Merhamet🌑🍂
Okur Takip Önerileri
ŞÜKRÜ ERBAŞ Ömür Hanımla Güz Konuşmaları..... ANKARA GÜZ/1983
Her şeyi iyi yanından görmeyi kim öğretti bize? Acıyı görmeyen insan, umutsuzluğu yaşamayan, iliklerine dek kederin işleyip yaralamadığı bir insan, mutluluktan, umuttan, sevinçten ne anlar? Göğü görmeden, denizi görmeden maviyi anlamaya benzemez mi bu? Bir güz düşünün ki Ömür hanım, ilkyazı olmamış, yazı yaşanmamış, böyle bir güzün hüznü hüzün
Michael Hopf
Zor zamanlar güçlü insanlar yaratır, güçlü insanlar iyi zamanlar getirir; iyi zamanlar zayıf insanlar yaratır, zayıf insanlar zor zamanlar getirir.