Bir Zanaatla Beklenmedik Karşılaşma, iki öykü sunuyor bize. İlk öyküde bir yankesicinin ensesinde nefes alırken ikinci öyküde ise bir genç kadının geçmişteki o körpe duygularının aynı hazla yeşermesine ortak oluyoruz.
İlk öyküden de anlayacağınız gibi Zweig'ın kastettiği zanaat da zanaatkâr da bildiklerimiz gibi değil. Ki bence Zweig, böyle bir konuyu böylesine heyecanla anlatabilecek yazarların başında geliyor. Fakat gelin görün ki o heyecan bir türlü bana geçemedi. Satranç'ı, Korku'yu, Olağanüstü Bir Gece'yi düşündükçe bu kitabı bir hayli sönük kalıyor diyebilirim. Belki de kendimden pek bi' parça bulamadığım içindir. Hatta bu açıdan ikinci öykü benim için bir tık daha üstte. Kendimizi gördüğümüz, tanıklık ettiğimiz hislerin başka birisinin kaleminden döküldüğünü görmek o eseri bizim için daha da özel kılmaz mı?
Beğenip beğenmediğimi bir kenara koyacak olursak yine de Zweig'a başlamak için uygun bir kitap olduğunu düşünmüyorum. Bahsettiğim kitapları olmak üzere daha etkileyici eserlerini okuduktan sonra Zweig hasreti çektiğiniz zamanda ilaç gibi gelecektir.
