Sevginin mazur gösterilmeye ihtiyacı yoktur. Sevgi ya vardır ya yoktur. Gerçek sevgi, diğer insanları değiştirmeye çalışmadan oldukları gibi kabul edebilmektir.
Olmayı arzu ettiğimiz gibi olamadığımız için olmamız gerektiğine inandığımız gibi biri olamadığımız için kendimizi affedemeyiz. Mükemmel olmadığımız için kendimizi affedemeyiz.
Anne ve babamızın istediği gibi davrandığımızda bize “iyi kızsın” ,” iyi oğlansın “denildi. Onların istediğini yapmadığımızda “kötü kız”, “kötü çocuk” olduk.
O kadar büyüdü ki benim dışımda dönen dünya ben içinde küçücük kaldım. Ruhuma, kalbime, zihnime, bedenime, ne kadarsam o kadarıma üşüştü benim taşıyamadım bir şey.
Kırılıyordu, demek kalbi vardı ama bir kez kırılınca bir daha toplanmıyordu.Toplansa bile bir daha asla eskisi gibi olmuyordu ve kalp bu yüzden en fazla da cama benziyordu.