....xcvbnnm
@Xcvgnmkots
Gösterişin, torpilin, kibrin ve sayamadığım binlerce putun kol gezdiği bu çağda; bir bakışın, bir duruşun, bir hayatın sadeliğine inanıyorum.
youtu.be/x8IGIy7E_no
159 reader point
Joined on January 2020
Başkalarından iyi olmayı arzu etme; önceki halinden iyi olmayı arzu et. Zihinler başkaları ile meşgul olduğunda küçülür; kendisi ile meşgul olduğunda büyüyüp gelişir ancak.
Necip Mahfuz
“Yaşamıyor kimse hayatını.
İnsanlar tesadüflerden ibaret, sesler, parçalar
günlük hayatlar, korkular, birçok küçük mutluluklar,
daha çocukken kıyafet değiştirmiş, mumyalanmış, maske olarak geçerli, suskun suret olarak.“ (s.97)
“Zaman, insana verilmiş hem tatlı hem de acı bir armağandır. Hayat, var olmak için kendine koyduğu hedeflere uygun bir ruh geliştirmesi için insana tanınmış bir süreden başka bir şey değildir ve insan bu gelişimi gerçekleştirmek zorundadır.” (s.45)
Reader Follow Recommendations
“Bir devlette zenginlik ve zenginler şereflendirildiğinde, erdemin ve iyiliğin şerefi azalır.” (s.343)
Gördüğüm ve hissettiğim acılardan yoruldum artık, patron. Yağmur altında bir ispinoz gibi yalnız, hep yollarda olmaktan yoruldum. Hiçbir zaman bana eşlik edecek, bana nereden geldiğimizi, nereye gittiğimizi ve nedenini söyleyecek bir yoldaşım olmadan. İnsanların birbirlerine karşı bu kadar kötü olmalarından yoruldum. Yardım etmeye çalışıp da edemediğim bütün o zamanlardan. Karanlıkta olmaktan yoruldum. Asıl da acıdan... Çok fazla... Eğer sona erdirebilseydim, yapardım. Ama yapamıyorum...
“Kendi kaderimi kendi ellerimde tutmak,bana ağır ama harika bir şey gibi görünüyordu.”s.48
“Sevilmek mutluluk değildir,her insan kendini sever.Sevmeye gelince,işte budur mutluluk.”s.76
"Sadece gerçekten yalnız olanlar yalnız değildir, kendi dünyalarında yaşarlar, hiçbir şeyin eksikliğini hissetmezler, çevrelerindeki gerçeklik onlara erişemez..."
Sabrın tutuklu, lâkin gözyaşların özgür..
utanma kayboldu, araştırsan kokusunu bile bulamazsın. helal yiyen kalmadı, helalin vücudu şöyle dursun eseri bile görünmüyor. haram yiyen, yediğini haram saymıyor. ey ahlaksız kişi, sevinçle dolaş. bu senin zamanındır, istediğini yap.
Günün birinde yalnızlık yoracak seni, günün birinde gururun iki büklüm olacak ve cesaretin kırılacak. ''Yalnızım'’ diye haykıracaksın günün birinde. Kendi ululuğun bir hayalet gibi korkutacak seni. ''Her şey sahte!'' diye bağıracaksın günün birinde…
Yemin ederim size baylar, her şeyin tam anlamıyla farkında olmak bir hastalıktır; hem de tümüyle gerçek bir hastalık. Sıradan bir bilinç, insanın yaşamı için fazlasıyla yeterlidir.
“Gecenin mahremiyetini yırttım.” derken Rimbaud’u kaçımız anladı, verlain korkularının kendini uyutmadığını, Nietzsche otel odasında kusmukları içinde ölürken yanında hiç kimsenin olmamasını, Miller’ın karısını sattığını bile bilmiyoruz belki de…
Gorki gibi yazabilmek için on yılımı harcarım diyebilecek kaç deli var aramızda, Descartes’ın alın kuralları eserini yazdıktan sonra tebessüm içinde övünerek kahvesini yudumladığını, kendi romanında kurguladığı kişiliğe herkesten önce kendisinin inandığı Gogol gibi, kaç kişi var kurgusuna güvenen?
Tarih deliliklerle dolu…
Cipolla’nın iktisat tarihine meydan okuduğunu bile unutmuşuzdur.
İbni sina’nın “tıbbı üç kelime içine alıyorum.” dediğinde kibirli halini, Batuta her gördüğü yüze inancını sorduğunu, Farabi mutluluk teorisini kalem alırken mutsuz olduğunu kaçımız düşündü ki?
Düşüncelerin sakıncalı olabileceğini bile kralların savaşları kaybettiklerinde anladıklarını, kardeş kavgalarının gölgesinde suskunlukları, saray odalarında musiki yerine fransız müziğinin seslendirildiğini, kaç kişi gerçeklerin bizim düşündüğümüz gibi olmadığını biliyor ki?
Tarih deliliklerle dolu….
İyi nedir? İnsanda güç duygusunu, güç isteğini artıran her şeydir.
Kötü nedir? Zayıflıktan doğan her şeydir.
Mutluluk nedir? Gücün yükselme duygusu ve bu direnişin aşıldığı duygusudur.
Deccal, Friedrich Nietzsche
"yaşamın öyle noktalara gelecek ki, eski çerçevesinden çıkıp dört bir yana açılan yol ağızlarında duruyor olacak;
ama, göreceksin ki, bu yollar hiç de yeni yerlere ulaşmıyor. hatta, hiçbir yere ulaşmıyor: çıkmaz sokak, hepsi...
yaşamın çıkmaz sokaklara çıkmakla geçecek,
hem de, bunlardan değil çıkmak, giremeyeceksin bile onlara!
yaşamın çıkmazlıklara girememekle geçecek."
"yalnızca neyi aradığını bilmeden yaşamakla kalmayacaksın,
bulduğunda, aradığının o olup olmadığını da bilmeyeceksin."
"yaşamında yürüyüp yürüyüp, bir an durunca,
çevrene bakıp göreceksin ki, yürüyüşüne şu ya da bu noktada katılmış,
bir süre seninle birlikte yürümüş kişilerden hiçbiri yok yanında.
sen, bir an, "buradayım" demek için durunca, onlar , artık "orada" olacaklar.
"buradayım artık" bile demeyecekler sana, "orada"larından seslenerek...
"burada"nda kimse bulunmayacak, "orada"ndan da kimse seslenmeyecek sana..."
"bazen de, uzunca bir zaman dilimi boyunca yaşadıklarını yeniden tartmak zorunda kalacaksın:
ne kadarı ne kadar değerdi, değdi, diye
çıkaracağın 'bilanço' da pek o kadar 'karlı' olmayabilecek."
