"Artık herkesin çok bencil olduğunu düşünüyorum... Hayat o kadar boş geliyor ki, kendimi hiçbir şeye yaramıyormuş gibi hissediyorum... Neden herkes sadece kendi çıkarını düşünmekte ki? Neden birine yararlı olduğumuz kadar varız hayatlarında? Birbirimizi neden saf bir sevgiyle sevemiyoruz ki...
Ve artık daha iyi bir dünya olabileceğine dair umutlarım da yok oluyor..."
Hepimiz alzheimer olduk!
Unutuyoruz.
Kudüs’ü,
Suriye’yi,
Gazze’yi,
Filistin’i,
Doğu Türkistan’ı,
Arakan’ı,
Yemen'i,
Sevdiklerimizi,
Kendimizi,
Ve en çokta Allah’ı ve ahireti.
Gazze yaramızdan hâla kan akarken, bazıları gündemimizi futbolla, ırkçılıkla ve en sondada Kelime-i tevhidimize saldırarak meşgul etmeye çalışıyor. Unutturmaya çalışıyorlar. Doğu Türkistan gibi, Suriye gibil, Arakan gibi ve daha hatırlayamadığımız nice kardeşimizin acısı gibi. Anneler kanları hâla akmakta olan şehitlerine veda ederken biz burada futbol konuşmamalıyız. Boykottan taviz vermemeliyiz. Neye gücümüz yetiyorsa o hâlde sabit durmalız...