Mary Magdalene
@Yowzah
"Bol rüzgarlı bir balkonum olacaktı, dalgalanacaktım"
939 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Yalnızlık
Ne yaşadıklarını bildiğim için artık Adem’le Havva’yı
anlayabiliyorum. Şimdi biliyorum ki cennet bahçesi, dayanılmaz bir yalnızlıktan ibaretti. Şeytan’ın gelişi hoş bir değişiklik olmuştu. Bir arkadaşa ihtiyaçları vardı.
Tarihi tekerrür ettirmeye çalışmak için zahmet etmeye değmez; zira insan karakteri itibariyle tekrarların engellenmesini daima imkânsız kılacaktır.
Okur Takip Önerileri
Tanrı, ebedi hayatlarından birkaç tanesini, aynı çabayla insanı mutlu kılabileceği yerde mutsuzluğa mahkûm bıraktığı için kendini affetmeye çalışmakla geçirirdi.
Bize acı veren hiçbir şeye küçük deyip geçemeyiz: Ebedi orantı kanunlarına göre bir çocuğun bebeğini kaybetmesi ile bir kralın tacını kaybetmesi, aynı büyüklükte olaylardır.
Gece daima sürmez; bir süre sonra gün ışımak zorundadır. Her işte bir hayır var derler. Bana hep anlamsız gelmiş olsa da bu söz beni hep rahatlatmıştır. Herkes bu lafı kullanıyor ve avunuyor.
Herkes, “Ölmek zorunda olmamız ne kadar güç,” diyor.
Yaşamak zorunda kalmış kişilerin ağzından çıkan tuhaf bir şikâyet bu.
Öğrenme sayesinde kalpler yumuşar, nezaket ve iyilik doğar.
Hayat, zaman zaman karşımıza çıkan küçük ya da büyük şeylerin uyandırdığı hislerden ve ilgilerimizden oluşur.
Gerçek mizah, tıka basa akıl doludur.
Bir yüzyılın radikali sonrakinin muhafazakârıdır. Radikaller görüşleri icat eder. İyice eskitince de bu görüşleri muhafazakârlar benimser.
Her insan aynı anda hem bir acı çekme makinesidir, hem de bir mutluluk makinesi. Bu iki işlev, mükemmel ve nazik bir dakiklik içinde, al-ver ilkesine göre uyumlu bir şekilde sürüp gider. Bir bölümde üretilen her mutluluğa karşılık, öteki bölüm bunu bir üzüntü veya acıyla -belki de bir düzine acıyla- dengelemek üzere hazırdır.
İnsana dair her şey acıklıdır.
Mizahın gizli kaynağı bile neşe değil, kederdir.
Evet, hayat hep böyle insana oklarını atar, siz de göğsünüzü açar, onların ciğerlerinize saplandığını görürsünüz.
Şarkının son beyti, "Bana insan değil ağlar melekler" onu bir gün çocuk gibi hıçkırtarak ağlatmıştı.