" Bir şeyler yapıyorum, yürüyorum, konuşuyorum, yemek yiyorum yani her zaman yaptığım işleri sürdürüyorum ama nasıl anlatsam, bir boşluk duygusu içinde. Sanki içimde derin bir hiçlik var. "
Zülfü Livaneli
" Ben kendimi tanıyorum bu eşiği de aşarım ama asla yapılanı unutmam, ben buna kin demiyorum, nefret demiyorum sizinle artık bir alakam dahi yok, sadece size eskisi gibi değilim. Ben asla zarar gördüğüm birisine eskisi gibi kalkansız yaklaşamıyorum, duvarlarımı aşamıyorum. "