Öğrendim ki beni hiç sevmemişsin
Sevmemek ne kelime
Hiç değer bile vermemişsin
Keyfine göre davranıp
Keyfince kalmışsın yanımda
Keyfin yetmeyince almışsın soluğu başkasında
Öğrendim ki doğmamışım ben sende
Elmişim meğer hep sende
Kendince sevmişsin beni gönlünce
Ederim yokmuş ki hiç sende
Öğrendim ki yokluğum beş para etmezmiş sende
Varlığım kâr etmiş mi ki sende
Yokluğum ne etsin sende
Vicdan muhasebesi yok zaten sende
Gözyaşı olup dökülsen de bende
Öğrendim ki hiç köşe bulamamışım kalbinde....
Her gördüğün O'dur, ama hiçbiri O değildir. Tokat gibi iner yüzüne... Dışarı çıkıp hava almak istersin, ciğerlerin solusun bir nebze istersin ve bir koku gelir, onun kokusu, ciğerin solar... Darmadağınık bir halde kalakalırsın. Yakalandığın şeyden kaçamazsın, kaçarak kendini kandıramazsın. Bir banka oturursun, etrafı izlersin ama izlediğin etraf değildir, anılarınızdır. Bir çift görürsün bir kelime çalınır kulağına, aynen O'ndan duyduğun kelimedir, seni götürür o AN'A bırakır. Çıkamazsın, kurtulamazsın O'na sıkışıp kaldığın labirentten... Unuttum dersin, geçmişte kaldı dersin, bitti gitti dersin ve takvim çarpar yüzüne ilk tanıştığınız günü, doğum gününü... Vazgeçtim dersin, telefon titrer, bir mesaj gelir, O'ndan mı acaba hissi ellerini titretir. Geçemezsin, bırakamazsın, unutamazsın... Yollar artsa, yıllar artsa, bir başkası girse hayatına UNUTAMAZSIN... ÖLSEN UNUTAMAZSIN, yaşadığın sürece illa bir şeyler bir şekilde HATIRLATIR ... O'NU...
"Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte… İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırığı olarak toplaması içine. Ardından dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi. Türküsü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık. Ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde kendi sesiyle silinmek. Birdenbire büyümesi, gülüşü artık yaprak kıpırdatmayan bir çocuğun..."
İnsanın Acısını İnsan Alır
Şükrü Erbaş
Reader Follow Recommendations
Cemal Süreya diyor ki; Ben sana artık hiçbir şey değilim... Evet, ben de ekleme yapıyorum kendi dünyamdan...
Ben sana hiçbir şey değilim
Sen bende her şeyken
Ben sende bir şey olamadım
Bir şey olsaydım diye uğraşırken
Belki çakmağının gazı,
Belki başını kattığın yastık,
Belki dudağına değen çay bardağı...
Bir şeyin olmak isterken
Baktım ki hiçbir şey olmamışım...
Ben sende hiçbir şeyim madem
Sen de bende hiçbir şey ol öyleysem...
Sadece içimden gelenleri yazmak için yazıyorum bu yazıyı...
Duygularımın ağır istilası altındayken bir de üzerine düşüncelerimin boğması ve kaderin bana biçtiği rol, beni yere serdi...
Kelimelerim, cümlelerim acı içinde kıvranırken varın siz benim "İÇİMİ" düşünün. Sancılar içindeyim, dokunmasanız dahi ağlayacak durumda ama yine de ağlayamayacak kadar kuyruğu dik tutuyorum.
Keşkeleri hiç almadım hayatıma, alamadım da. Çünkü yaşadığım şeyler benim seçimim değildi bana zorunlu seçmeli 'tercih' ettirilen bir yaşamdı. Bir uzak yola çıktım kaybolursunuz, bir yokuş var içimde yorulursunuz, bir imtihana girdim kaybedersiniz...
Gitmesi gereken herkesi yolcu ettim hayatımdan - kalbimden - aklımdan; kalsalar onlar kırılacaktı - gitmeleriyle ben ...
Yaralarım, acılarım, duygularım, kanayanlarım, kapatamadıklarım, kapattığımı sandıklarım, kapananlar, kapanmaya yüz tutmuşlar... Hepsi benim, bana aitler...
Yerine hiçbir ŞEY aramadım,
Arasam da bulamazdım
SEN bende ebedden ezele hep vardın
Ve hep var olacaksın
Yaralarımı biliyorsun, görüyorsun
Ya benim yaralarımı onar
Ya da onaracak birini gönder Allah'ım...
Daha 16 bile olmayan bir kız düşünün, bir gönderiye küfürlü yorum yapmış ve ben de kendisine "Şimdi ne oldu? Popüler mi oldun? İyi bir şey mi oldu? " yorumunu yapınca küfürlü yorumunu silmiş. Buraya kadar her şey normal gibi gözükse de gelip özelime şahsıma ve aileme çok daha ağır küfürler etmiş. Şimdi konu şu ki; bu tarz kişiler ne yazık ki toplumumuzda çoğaldı, eskiden UTANMA vardı. Uyarmaya da utanırdın ama uyardığında da böyle çirkin, ahlaksız tepkiler almazdın. Küfür etmekle, hakaret etmekle çok matah bir şey yapmış olmuyorsunuz, marifet değil. Kendinizi popülizmin kurbanı etmeyin, saygılı olmayı öğrenin! En azından kendinizi küfür etmeden, hakaret etmeden ifade etmeyi öğrenin. Yoksa akıllara o korkunç soru gelir : Siz buysanız sizin çocuklarınız ne ola ki 😲😲😲
Bir gün bitiyor, başlamasaydı diyorsun
Hayat akıp gidiyor, tutamıyorsun
Birleşince, yerden kesilen ayakların
Ayrılıkla sürüye sürüye geri dönüyor...
Kayboluyorsun zamanın ayrılık anında
Bulamıyorsun o sevgiliyi yanında
Onun sevgisi dolaşırken kanında
Ayrılık boşalıyor göz pınarlarında...
Gidişiyle yâr'a açtı yara,
Yarayı açan merhem olamadı yaraya
Çalındı yüreği bedbaht bir karaya
Bir daha bulur mu böyle seven araya araya...
Arayamıyorum seni, her ağladığımda
Boğuldum kaldım, kendi karanlığımda
Bir nefestin sen, kaldım şimdi darlığında
Hayat bulmuştum kollarında, beni sardığında...
Burada bile takipçi kazanma peşinde koşuyor olmanız aslında ne kadar yetersiz ve özsaygısız olduğunuzu gösterir. Başak bir şey değil ...
Sevdirmeseydin kendini bana
Uçarken vurdun kanatlarımdan
Sen de beni anla
Kırılmadım, öldüm sana öldüm
Dirilemiyorum
Kesmişti sevgin ayaklarımı yerden
Geldin ayrılıkla kalbimi söktün yerinden
Sen vazgeçme özgürlüğünden
Ben vazgeçmişken kendimden
Bilme beni, bilme artık
Unut, hiç tanımamış gibi
Hiç sevmemiş gibi
Hiç sevilmemiş gibi
Canımı yakmamış gibi ...
Anlama beni, ziyan olmasın vaktin !
Gözlerimde şimşekler çakıyor
Yağmurlar iniyor
Yıldırımlar düşüyor
Kalbimin çatısı yıkılıyor
Sen sarsılmaz bir şekilde duruyorsun öylece
Bir vedayı reva görmeden gidiyorsun böylece...
Durmasaydı da birikseydi bir köşede hatıralarımız
Köşeye attığın ben oldum
Yandıkça alevlenseydi aşk ateşimiz
Bu hikayede yanan ben oldum
Bencilliğinden yıktın gönülhanemi
Viraneye çevirdin seni seven kalbimi
İstesen bulurdun bir çıkar yol
Bana çıkardı bütün güzergahlar
Şimdi kaldı mı kucağında ettiğim ahlar
Sen de edeceksin ama kâr etmeyecek vahlar
Kızdıkça kızıyorum sana
Nasıl kıydın bu temiz aşka
Nasıl sevebiliriz başka başka
Gözünün önünde eriyen mumum
Ateşim sen eriyen ben
Hangimiz bencil, hangimiz anılara ihanet eden?
Al kelimelerini çal başına
Sen değil misin atan beni yangından yangına
Yakmadın mı benimle birlikte tüm kelimeleri
Kursağımda bıraktın sana olan sevgimi
Dinlerken seni hayat bulan ben
Sessizliğinle boğulup ölen yine ben
Ne geçti eline beni benden ederken
Tükettin kelimelerimi, vaktimi, sevgimi, beni ve benliğimi
Git Allah aşkına, bir daha dönme geri...
Hangi kelime anlatabilir
Sana olan yoksunluğumu
Hangi kelime karşılık gelebilir
Telef olmuş sevda bahçeme
Bütün kelimeler bir araya gelse
Yetmez sensizlik hissime
Taht kurmuşken kalbime
İndin şimdi ayak dibime...
Söylesene hangi kelime anlatır
Bunca acıyı, bunca düşmüşlüğü
Hangi cümle, hangi kelime !
"Gönlümdeki fırtınan dindi
ama
tüm Çiçeklerim Telef Oldu."
💔🍁🍂🍁🍂