kâinatta her ne zuhur ederse hep aşk ve muhabbete döner. Ağlamak ve gülmek gibi iki zıt durum muhabbetten, yani sevgidendir. Ağlayan bir kimse sevdiğinden ayrıldığı için ağlar. Gülen bir kimse bile sevdiğine kavuştuğu için güler. Mecazi sevgiler, yollarını şaşıran serseri sevgilerdir. Bunları asıl kaynağı olan Allah sevgisine, mütekâmil olan bir aşka döndürmek yaradılışın gayesi ve icabıdır.