İçime gene yolculuk mu düştü nedir ?
Daha uzak yerlere gitmek için büyük bir istek var içimde!
Güzellik gönüldedir.Gönüldür tek hamleyle hem kavrayışı ,hem inanışı ,hem de davranışı ihata eden .İhsana eren gönüllülerdir.
İsmet Özel
Taşları Yemek Yasak, İsmet Özel
Kendi başına bir şey yapamıyorsan başkasıyla hiçbir şey yapamazsın.
İsmet Özel
Neyi Kaybettiğini Hatırla, İsmet Özel
Okur Takip Önerileri
Yaşamak debelenir içimde kıvrak ve küheylân
beni artık ne sıkıntı ne rahatlık haylamaz
İsmet Özel
Erbain, İsmet Özel
Şiire giriş 101
...
Yüzümü mezarlığa çevirdim. Bütün varlığım sosyal, kültürel, ahlâkî, fizik yoğunluğuyla dışa taşma basıncı altındaydı. Mısra zihnimde parladı:
Ölüler beni serinliğe yakıştıramaz.
İsmet Özel
Waldo Sen Neden Burada Değilsin?, İsmet Özel
ve Menat putuna tapmıyorlar ama devlet adamlarına, piyasaya, makinalara, teşkilatlara, teorilere tapıyorlar. Yeni putları mukaddes kılabilmek için kitaplı dinleri terkediyorlar.
İsmet Özel
Üç Mesele, İsmet Özel
Esas meselemiz, her yönüyle Müslümanca bir hayatı göze alıp sonuna kadar götürebilecek inanç kuvvetini elde bulundurmamızdır.
İsmet Özel
Üç Mesele, İsmet Özel
Annem
Ezandan önce uyanırdı annem.! Kadın dediğin güneş üstüne doğmadan uyanmalıydı çünkü. Bereketi kaçarmış evin,
rızkı kesilirmiş adamın,
öyle derdi hep.
Çatlamış dudaklarından dualar süzülürdü sabahın soğuğunda.
Buz tutardı yazmasındaki oyalar…
Elleri hamur kokardı her daim.
Sanki annem demek hamur demekti.
Elinde kuruyan hamurları bile ziyan etmez, ovalayip karınca yuvalarına serpiştirirdi.
Her şeye yeterdi annem! Çünkü
Anne demek yetmek demekti.
Ağrıyan yerlerini susturur, acıyan göğsünü bastırırdı. İşi gücü emeği, ocakta yemeği vardı onun.
Bir ıhlamurla geçiştirdigi soğuk algınlığı, bir evlat gülümsemesiyle unuttuğu gönül dalgınlığı vardı.
Akşam olunca evinin perdesini kapatmaya alışkın elleri, bir de her sabah sulamayı farz edindiği gülleri vardı.
Kimse öksüz değildi o varken, kimse sahipsiz değildi. Çünkü anne demek sahip demekti…
Ezandan önce uyanırdı annem. Güneşi kucağına alır, yorganımızın içine saklardı. Kınalı ellerinde kireç tutan parmakları vardı, çıtırtıları beyaz bir gece gibi kalbime batardı. Yorgunluk gözlerinden damlardı, çünkü anne demek yorulmak demekti. Çünkü anne demek ömrünü bagışlamak demekti…..
-İnan Durak Taş