Evet, Rahman’ın kulları, yeryüzüne rahmettir... O müminler ki, çoraklaşan ruhlara, çölleşen yüreklere rahmet yağmuru olup tüm zamanlara yağıverirler... Onların geçtiği topraklarda bir filizlenme beliriverir... Musab’ın Medine’ye yağması gibi..
Unutmayalım ki; insanın denge ve düzeni vahiyidir... İç dengesi bozulan insan, yeryüzünde bir “bozguncu” ve “kan dökücü” olarak ortaya çıkar... Vahyi “ruh” un sükunudur... Ruhun isyanını başka türlü bastıramazsınız... Ruhu kirlenen insan evreni de kirletir.
İmam Ahmed de şöyle dedi: Korku ve ümidin aynı olması gerekir. Biri ağır basarsa sahibi helak olur. Yani korku ve ümidi kuşun iki kanadı gibi eşit tutmalı. Kuşun iki kanadı eşit olmadığı zaman kuş düşer.