-Hayat mütevazı yaşanmalı. Söylemler mütevazı olmalı, eylemler mütevazı olmalı ve ses tonu bile mütevazı olmalı. Kibir, yersiz ego yeryüzünde ve insanda kendine yer bulamadı hiçbir zaman... Sadelikte naiflik, sıcaklık varken gösterişte kabalık ve soğukluk var... 🕊️
- Burası dünya yahu!
Herkesin kendine, kendi acılarına göre haklı olduğu, dibi kazımakla gelmeyen, başını kaldırınca gökyüzünü göremediğin dünya... İçinde hep umut besleyenlerin bir yaprak gibi savrulduğu dünya...
Velhasıl-ı burası dünya ona yüzünü dönenleri kendi dertleriyle boğan dünya!
- Yeryüzünde, gökyüzünde, kalplerde çok acı var... Tahayyül edilemeyecek kadar çok acı.... Nefesleri kesen, ciğerleri acıtan, kalpte yaşı tutup akıtamayacak kadar çok fazla acı... Ruhum dayanmıyor Allah'ım, aklım almıyor! İyi ki unutmak var Allah'ım iyi ki alışmak var
Biz gaflet vaktinde doğan çocuklarız. Gâfiliz yani. Dünyayı bizim için sanırız, hatta bizim sanırız. Oysa dünya dediğin her gelene "seninim" diyen bir gönül çalana benzer
Herkesin bir putu var... Ne kadar yok dese de vardır. Kiminin putu şöhrettir mesela, kiminin putu şehvet, kiminin para, kiminin putu evlattir belki ya da hayattır.
Şahidi yok zannettiğin suçların hiç düşüveriyor mu zihnine ve sen belki bir gecenin karanlığında ya da bir insan yalnızlığında, yine kimse yok sandığında kendine kendini itiraf edebiliyor musun?
Hayatım garip bir keşmekeş. Sevdiğim işi yapamadım, istediğim kitapları hiç okuyamadım, hayalini kurduklarıma ulaşamadım ve yalnızım, kimsem yok diyecek kadar yalnız.