Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
Metropolde Bir Heidi
Metropolde Bir Heidi
@_Neptunlu
Olmaya çalışan bir hiçim
21 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Bu duygu bana nereden tanıdık geliyor ?
Bilinçaltı hep ilgimi çekerdi, bu kitabı okuyunca artık kesinlikle muazzam bir hayret makamına ulaştı. Kitap ismi itibari ile ebeveynlik hakkında görünsede aynı zamanda hayatın içinden ilişkilerle ilgili yani eş, dost, anne, baba.. hatta en çok kendimizle olan ilişkimiz. Çünkü bilinçaltımızın farkına vardığımızda kendimizi tanımaya başlıyoruz. Yani ne hissettiğimizi neden ve hangi durumlarda hissettiğimizi bilmek ve ifade edebilmek neye ihtiyacımızın olduğunu anlamak çok kıymetli şeyler. Basit görünsede yaşamın akışında insanı en çok zorlayan şeyler ve bunlar yerine oturduğunda ilişkillerimizde ilerleme kaydediyoruz. Ben okurken sık sık durup düşündüm, bazen de ağladım. Çoğu satırın altını çizdim.
Küçükken hissettiğimiz ama ifade edemediğimiz, yaşayamadığımız duygular bir ömür tamamlanmak için peşimizi bırakmıyor. Yaşadığımız bazı olayların ve duyguların şuanla ve karşımızdaki ile ilgili olmadığını geçmişle ve geçmişte bize onu hissettiren o insanla ilgili olduğunu farketmek ilk adım.
Yazarın kendi hayatından örnekler vermesini çok cesurca buldum. Konunun anlaşılması açısından da çok aydınlatıcı olmuş. Kitabın sonunda ‘icraate geç’ kısmında ise ne yapılabilire değinilmiş. Okur endişeli ve problemin ortasında bırakılmamış. Bu kısımdaki zihinle ve meditasyonla ilgili bilgiler beni çok şaşırttı okurken heyecanlandım.
biraz sohbet ve kitap incelemesi
Ramazanla baharın hemhal olduğu kuş seslerinin çocuk seslerine karıştığı bir parkta kitabı nihayet bitiriyorum. Kitabı kütüphaneden ödünç almıştım. Birazdan gidip teslim edeceğim. Öncelikle kütüphaneden kitap almak hakkında şunu söyleyebilirim ki -sanırım cinayet romanı gibi altını çizilmesine gerek duymayacağım ve arada açıp bakmak istemeyeceğim kitaplar hariç- bir daha kütüphaneden kitap alıp okumam diye düşünüyorum. Altını çizememek büyük sıkıntı bana göre. Neresi kalbime dokunmuştu hangi bölüm bana neyi anımsatmıştı? Geri dönüp baktığımda çoktan uçmuş oluyor.
Kitaba geliyorum
Kitap 2-3 sayfalık denemelerden oluşuyor. Zamanımın kısıtlı olduğu, yoğun bir ay geçirdiğim zamanlarda böyle kitaplar okumak bana daha iyi geliyor. Burası ayda 5-6 kitap bitirenlerin ağırlıkta olduğu bir platform biliyorum. Ama ben yavaş olsada az olsada daima okumayı düstur edinmiş fakat çok olursa ne âlâ diyerek hiç bitmeyecek bir alışkanlık-rutin- kazanmaya çalışıyorum.
Hala kitaba gelememişim :)
Tamam geleyim
Kitap mustafa kutlunun sosyolojik sorunları, kültürel meseleleri ele aldığı yazılardan oluşuyor. Diğer adıyla şehir yazıları. Bazı yazılarda ise bizzat yaşadığı hatıraları zikrediyor. Kutlu seviyorsanız ve zihin dünyasını merak ediyorsanız onunla sohbet etmek için çok iyi bir fırsat bu kitap. İyi ki okumuşum dediğim çokça sevdiğim nefis yazılar.
şeffaflaştıramadıklarınızdan mıyız ?
Yazarla instagram uygulamasını sildiğim ve sosyal medya kültürü üzerine düşündüğüm, kendimi dinlediğim daha doğrusu duymaya çalıştığım (çünkü artık içimizde çok fazla ses var) bir zamanda karşılaştım. Bu yüzden benim için çok daha anlamlı oldu.
Öncelikle kitap felsefik olması hasebiyle ağır bir dile sahip. Yalan yok bazı yerleri anlamadım böyle
Okur Takip Önerileri
Yorgunuz ️
Bu tarz okumayı seviyorum bana farklı bir büyüleri varmış gibi geliyor. Üslubu, cümleleri, kelimeleri çok başka geliyor. Birde hikaye okumak terapisi diye bir şey var mı ? Çünkü bence var :)
Neyse Allah ‘Fatih ve Harbiye’ arası gidip gelen tüm kardeşlerime yar olâ diyeyim. Git geller ne kadar yorucuysa bizde o kadar yorgun bir milletiz aslında.
*Tam inceleme gibi olmadı ama bu da böyle küçük bir not olarak kalsın istedim :)
kalbinizden ferahlığı esirgemeyiniz
Bir çoğumuz gibi bende Omar Suleyman’ı videolarından tanıyorum. Günümüz dünyasında bana sahabelerden biriymiş gibi hissettiren nadir insanlardan..
Gelelim kitaba. Kitap, kısa dualar ve o dualar hakkında hadisler, ayetler yahut kıssalar eşliğinde okuyucuya tefekkür ettiren kısa sohbetlerden oluşuyor diyebilirim sanırım.
Bu tarz kitapların her gün az az okunması taraftarıyım. Az olsun öz olsun. Çok olunca işin özü kaçıyormuş gibi geliyor bana. Böyle oluncada okunanın faydası kamil olmuyor sanki. Tabiki dua ve zikir hep dilimizde olmalı fakat bu tarz okumalar yaparken daha çok özümsemeye ihtiyaç duyarız, bundan ötürü bu ikisi farklı şeyler diye düşünüyorum. Bittabi her şahsiyet muhteliftir kendine hastır. Tıpkı ilaç dozlarının şahsa göre değişmesi gibi düşünebiliriz.
Dönelim kitaba :)
Kitaptaki dualar sadra şifa.. insanın kalbini ferahlatan “bu duayı bir kenara yazayım, yahu bunu ezberlesem ya, bunu her gün etmek lazım” dedirten cinsten..hazineler.
Kısa okuması kolay hoş bir kitap.
Dua müminin silahıdır.
Dua müminin inşirahıdır.
Mümin duaya muhtaçtır.
Kalbinizden ferahlığı esirgemeyiniz.
Vesselam.
Mazinin Nahifliği
Kitap ismiyle ve kapağıyla beni kendine çekti. Çok farklı bir kitap olduğu besbelliydi. Kitap isminden anlaşılacağı üzre Üsküdar’daki bir Attar Dükkanından ve müdavimlerinden bahsediyor. İlk sayfalarda attar dükkanının içinde neler olduğundan uzun uzun bahsederken biraz sıkıldığımı ve kitabın böyle devam edeceğinden endişelendiğimi itiraf
Yaşamak
“Yaşamak nedir ?” Sorusunu hatırlattı sadako’nun hikayesi bana. Yaşamak, yol boyu yürümek midir? O yolu yürüyebilmek midir yoksa ? İkisi arasında ne fark var ? Geçenlerde bir yerde okudum “yaşamayı bilmiyoruz” diyordu. Yaşamak ve yaşayabilmek.. o yol öyle böyle yürünecek.. ama az ama çok.. şimdilerde çoğumuzun o yaşamdan yılmışlığının, bezmişliğinin ve içinde bir yerlerde umudunu kaybedişine bir kıpırtıdır, sadako’nun yaşamak için inanca umuda ve gülüşlere tutunuşunun hikayesi. Ve amerikanın Japonya’ya attığı atom bombası sonucu yıllar geçse bile insanların ve o toprakların üzerinde bıraktığı acı izleri..
HAYRET Bİ ŞEY
Yağmurlu bir gecede, İstanbula dönüş yolunda “İnsan sonunda istanbulu özlüyor..” cümleleri ile nihayete kavuşan yol hikayeleriyle dolu bu kitabı bitiriyorum.
Kafamda sorular, kalbimdeyse tanıştığım ama beni tanımayan güzel insanlar ve kalbime güç olan hikayeleri..
Öyle güç hikayeler ki hem güç yani zor gelirken ve sırtımda bu zorluğun yükünü, sorumluluğunu hissederken bir yandan kalbimi ısıtıp büsbütün güç, kuvvet olan hikayeler..
Bazen hikayelerde unuttuğum, farkına dâhi varmadığım yahut üzerine düşünmekten kaçındığım yanlarımı buluyor bazende onlarla yüzleşiyorum..
Bazense sırıtırken yada sesli gülerken buluyorum kendimi :)
Aslında hikayeler bir çırpıda okunuyor ama anlamları büyük bu hikayelerin anlamları üzerinde düşünmenin daha evlâ olacağına karar vererek zaman zaman kendimi durduruyorum bazende merakıma yenik düşüp koyveriyorum.
Her bir hikaye öyle özel öyle derindi ki.. Bu hikayeleri okumuş olmanın, bu insanlarla kitap vesilesiyle de olsa tanışmış olmanın ne kadar büyük nimet olduğunu düşünüyorum..
Ve hayret ediyorum. Hiç uçağa binmedim. Hiç başka bir ülkeye gitmedim. Ama şimdi oturmuş sadece satırlarda gözlerimle dolanırken aynı zamanda başka başka diyarlarda geziyor, insanlarla tanışıp hikayelerini dinliyorum. Hayat gerçekten çok garip.
06.03.2021
22:00
sımsıcacık
İçinizi sımsıcacık yapacak, kısacık hikayesiyle yüzünüzde uzun tebessümler oluşturacak bir kitap. Hikayesi basit bir kurgu gibi görünsede önemli bir nokta üzerine kurulu “arkadaşlık, paylaşmak, sevgi, iletişim”. Çocuk kitabı deyip geçmeyelim efenim :) hele illüstrasyonları mükemmel, bayıldım. Kitabın içine girip bir tavşan olmak isteyi geldi :) (bu kitabı yeğenime hediye ederek okumama vesile olan canım şeymik’e sevgiler)
Bir insanın en mahremi !?
Kitap Afrikalı bir gencin Fransa’ya felsefe öğrenimi görmeye gittikten sonra içinde yaşadığı bunalım ve içsel savaşları konu alıyor. Kitabın girişindeki yazar hakkında yazılan bölümü okuduktan sonra kitap beni daha çok kendine çekti. Çünkü Mahrem macera, medrese usulü bir öğrenimden sonra Fransa’da felsefe okuyan Şeyh hamidu Kan’ın düşünce çatışmasının ürünü imiş. Afrikalı halkın sömürülmesi, batıyı reddetmeleri, batıyı kabul etmek zorunda kalışları, samba diellonun -ve nice samba dielloların- batıyı yenmek için batıya batıyı öğrenmeye gitmesi, bir yandan batıya duydukları öfke, bir yandan yavaş yavaş yerleşen batı düşüncesini zihinlerinin altından söküp atamayışları.. kitabın ismi çok yerinde olmuş. İnsanın en mahremi içinde yaşadığı o içsel savaşı o gelgitleri değil mi ? Kime anlatsan ? Kim dinlese ? Kim anlasa ?
Kitapta samba’nın batılılarla yaptığı batı üzerine mülahazalarda var. Felsefik düşünceler ve konuşmalarda.. kitap felsefi roman özelliğinide taşıyormuş zaten. Kitaptaki üstad, deli, samba, kraliçe bu krakterlerin hepsi birer fikri temsil ediyor sanki hepsi farklı karakter tiplemeleri hepsinin anlatmak, ifade etmek istediği bir şey var. Kitap kesinlikle tahlillik. Bilir kişiyle üzerinde konuşmalık. İnternetten biraz yorum baktım fakat kayda değer sadece bir inceleme bulabildim. Güzel bir incelemeydi kitaptan sonra okumanızı tavsiye ederim.
Birde Kitabı okurken gördüğüm her siyahiyi samba’nın akrabasıymış gibi hissettim :)
