Yoktun
Gelmedin
Gelmiyor değildin
Gelemezdin
Ama bekledim
Her şeye rağmen yolunu gözledim
Vazgeçmedim ümidimden
Vazgeçemedim...
keşke vazgeçseydim
keşke vazgeçebilseydim
bak işte görüyor musun
bunu da beceremedim...
Yazdıkları onlarca veda mektubunun arasında Zweig'ın arkadaşlarına yazdığı mektupta şu ifadeler yer alır:
-...Bütün dostlarımı selamlıyorum! Umarım o uzun, karanlık gecenin ardından doğacak günün kızıl şafağını görebilirler. Sabırsızlığına yenilen ben, oraya onlardan önce gidiyorum...
Ve eşiyle intihar ederler. Ah Zweig, üzümlü kekim...
"Sinirleri dört yana saçılmışken öte yandan mutlu görünmeye çalışması nelere mal oluyordu bir bilseler; duygularına hakim olabilsin diye çektiği eziyetleri bir anlayabilselerdi..."
"Tüm dünyanın canı çekilmiş miydi yoksa kendisine mi öyle geliyordu? Göğsünü çatlatacak gibi atıp her vuruşunda canını acıtan yüreği dışında her şey bomboş gibiydi."