“Aşkı her zaman tehlikeli bulmuştum.
Birçok bakımdan hiç bana uygun değildi.
Fazla hassas, fazla iki kişilikti. Ama anlıyorum ki aslında bu iki kişilik değil,
hatta parçaları oluşturmak bile değil.
Kendinden olanın bir başkasına dönüşmesidir.”
“Dawson,” dedi Ada hayret içinde gülümseyerek fısıldarken. “Aşkı sadece sen böyle tanımlayabilirdin.”