İnsan zaman zaman n i ç i n varolduğuna İnanmak, n i ç i n varolduğunu bilmek zorunda, türü yaşama periyodik güven olmaksızın gelişim gösteremez! Y a ş a m d a k i a k l a inanmaksızın!
Sayfa 25
Ne bulunmuyordu ki artık benim ardımda! Bu çöl parçası, tükenmişlik, inançsızlık, bu gençliğin ortasındaki buz kesme, bu yanlış yerde araya giren yaşlılık, bu acının zulmü, işte, acının s o n u ç I a r ı n ı -sonuçlar tesellilerdir- yadsıyan gururun zulmü tarafından da aşılmış; insam aşağılanmalara karşı bir kendini savunma olarak bu yalnızlığa kaçış, bu temelden acı, mayhoş ağrı verici bilgiyle kısıtlanma, tedbirsiz ve şırnarık tinsel diyetten yavaş yavaş ortaya çıkmış bir t i k s i n t i n i n düzenlediği - adına Romantizm denen -, Ah kim bütün bunları benim duyduğum gibi yeniden duyabilir!
Sayfa 13
Daha bir y o k s u l l a ş m a l ı s ı n ,
sen, bilgeliksiz bilge!
Sevilmek istiyorsan eğer.
Yalnızca acı çekenlerdir sevilenler,
sevgi verilenler, yalnızca açlık çekenlerdir:
k e n d i n i a r m a ğ a n e t ö n c e , ey Zerdüşt!
Sayfa 50
Neyi bağlamışnn kendine
bilgeliğinin ipiyle?
Neyi baştan çıkarmışnn
yaşlı yılanın cennetinde?
Neye açmışnn kapılarını içine sürünsün diye
s e n i n içine -s e n i n içine?..
Bir hastasın şimdi,
yılan zehriyle hastalanmış;
bir tutsaksın şimdi,
çekmişsin yazgıların en acısını:
kendi tünelinde
ilci büklüm çalışmaktasın,
gömülmüşsün kendi içinin mağarasına,
kendi içini kazmaktasın,
aciz,
kaskatı,
bir ceset-,
yüzlerce yükün alnnda,
kendi ağırlığının alnnda,
b i l e n biri!
K e n d i n i t a n ı y a n biri!
b i l g e Zerdüşt! ..
Sayfa 23
Çöl büyümekte: vay haline çölleri gizleyenin!
Taş, taşa sürünerek gıcırdamakta, çöl sarılıp boğmakta.
Ateş saçmakta kahverengi bakışlarla o korkunç ölüm
ve ç i ğ n e m e k t e , - zaten hayatı, çiğneyişidir yalnızca...
U n u t m a s a k ı n , e y ş e h v e t i n ö l ç ü s ü n e v u r u lm u ş
i n s a n - t a ş d a s e n s i n , ç ö l d e , v e ö l ü m d e ...
Sayfa 18
Bir zamanlar günahlarımız için ağlardık, şimdi Müslümanlık elden gidecek diye endişeleniyorum.
Süfyan-ı Sevri hz. (k.s.a)
Birde şimdiki zamanı görseydiniz...
Der ki eski bir efsane, Kral Midas bilge S i l e n o s 'u , Dionysos'un eşlikçisini, uzunca bir süre arınanda kovalamış, ama yakalayamamış. Nihayet, bir gün eline düştüğünde sormuş Silenos'a kral, insanlar için en iyi ve en mükemmel şeyin ne olduğunu . Kaskatı ve kıpırtısız durarak susmuş daymon, kral tara fından zorlanıncaya kadar; sonunda kulakları çınlatan bir kahkahayla birlikte şu sözler dökülmüş ağzından: "Zavallı, bir günlük ömürlü tür, rastlantının ve kederin çocukları, duymamanın senin için en hayırlısı olduğu şeyi söylemeye niye zorlarsın beni? En iyi şey senin için tamamen ulaşılmazdır: doğmamış olmak, var o l m a m a k , h i ç olmak. En iyi ikinci şey ise senin içindir- en kısa zamanda ölmek ."
Sayfa 27 - *
