VAKUR abanoz melek:
Ey ulu huzur.
Suskun bilmez erimek
hiç yangınlarında
tövbekar avuçların.
Yalaz yalaz yakarılan!
Yakaranların
senin gibi:
mağrur.
Sen ey taş olan,
ey bakışların üzerinde
başlayan kıra!, sev
kendine bir soy,
ona adil
görüneceğin,
ağır başlı
dev.
Bütün bitkinlere, ey sen
korku üfüren,
biri daha büyük
senden: gölgen.
Zamanın eli, abanoz renkli bir oymacının eli gibi küçük keskisiyle dolaşır üstümde, bir çocuk yapar, bir delikanlı yapar, bir ihtiyar yapar; her seferinde biraz daha azalarak şekilden şekile girerim ve vahşi ve kaprisli bir eldeki bir dal parçası gibi her şekil değiştirdiğimde ayaklarımın dibinde hatıra denen, bana hem çok yakın hem çok uzak, hem çok bildik hem çok yabancı, esrarlı ve kımıldak bir toz yığını birikir. Ve hatıralar çoğaldıkça ben eksilirim.
Ve sonuncunun ölümüyle birlikte abanoz saatin hayatı da tükendi...
Ve sehpalarda yanan ateşler söndü..
Ve Karanlık ve Çürüme ve "Kızıl Ölüm", herşeyi sonsuz egemenliğine aldı...
Sayfa 217
Aslında her şey, gerçekte o kadar zengin olmadıkları halde zenginlere benzemek isteyen, bu yüzden de ancak birbirlerine benzeyebilen insanlarınki gibiydi: Ağır Şam ipeklileriyle kaplı abanoz ağacından möbleler, çiçekler, halılar, bronzlar, koyu renk ve ışıltı...
Sayfa 27 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Of Züleyha! Züleyha ... Bu esmer, çatık kaşlı, abanoz karası gür saçlı, daima gözlerinden iki sevda damlası akacak gibi sulu bakışlı, iriyarı bir kızdı.
Sayfa 10 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
"Bu tür bir acı asla geçmez. Yalnızca senin o acıyla yaşamayı öğrenmen gerekir. Bu acıyla daha da güçlenmen gerekir."
"Sihire sahip olanlar, insanlara asla dokunmamalıdır.."
Ren kitapKitabı okudu
''Bak evlat. Ben resim yapmak adına resim yaptım. Hem de hayatım boyunca. Senin gibi cin fikirlilere gösteriş yapsınlar diye fırsat vermek için değil. Sıçmak gibi, değil mi? Yok neden yapıyormuşum. Yok nasıl yapıyormuşum. Bok kıçına gelip dayandı mı, sıçmazsan geberirsin. Fikirlerimin nereden geldiği beni zerre kadar ilgilendirmiyor. Hiç ilgilendirmedi. Bir yerden geliyor işte. O kadar. Nasıl başladığını da söyleyemem. Neyin nesi bilemem. Bilmekte istemem.''
David kısa bir şey olacağını düşünmüştü. Ama dudakları birleşip bedenini hissettiğinde ve kızın kolları onu sardığında kısa olmasından ümit kesilmişti. Az sonra her türlü umudu kaybetmiş erotizme teslim olmuştu. Hem fiziksel hem de duygusal anlamda arzulamıştı ve kendisi de her iki anlamda karşısındakini arzuluyordu. Kapıya yaslandılar, kızın bedeni onunkine yaslanmıştı, Kalçalarının ve dilinin baskısını hissediyor, ima edileni anlıyor, direnemiyordu David. Bunu sonlandıran yine kız oldu; aniden dudaklarını çekip başını David'in omzuna gömdü. bedenleri birbirine yapışmış duruyordu. Kızın başına bir öpücük kondurdu. Bir süre sessiz, öylece kaldılar; belki bir dakika kadar. David bir iki kez kızın başını okşadı; geceye ve ağaçlara dikti bakışlarını. Orada kendisini gördü, ayakta duran başka biri, başka bir hayatta. Sonunda kız yavaşça uzaklaştı ve sırtı David'e dönük, başı öne eğik bahçe kapısına yaslandı. David kolunu kızın omzuna sardı ve onu hafifçe kendisine çekip tekrar öptü.