Eğer şairlerin dediğinde hakikat payı var ise, sevgili içki dostlarım, o vakit kara sevda muhakkak en ağır acıdır. İspata hacet var ise, o vakit sevgililerin dediklerine dikkat edin, ki onlar bunun ölüm, bir tür ölüm olduğunu söylerler, ve buna ilk seferinde dört gün inanırlar; ikinci seferinde ölüm olduğunu söylerler, üçüncü seferinde ölüm olduğunu söylerler, ve nihayet bir gün ölürler
.
Dost acı söyler. Çünkü dost, hakikati söyler ve hakikat acıdır. Dost, acıyı tatlı söyleyen adamdır.
.
Sayfa 118 - Siyer Yayınları / 2. KitapKitabı okudu
On kez kendinle yeniden barışman gerekir; çünkü kendini yenmek acıdır ve kötü uyur barışmayan.
Günde on hakikat bulman gerekiyor; yoksa gece boyu aramaya devam edersin ve ruhun aç kalır.
Sayfa 36
La Tahzen Şiiri, Mevlâna Celâleddin
Üzülme!
İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme!
Rahman, “Ben kırık kalplerdeyim” buyurmadı mı?
O halde ne diye üzülürsün ey can?
Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan;
Gece gibi kapkaranlık nefsini yak!
“Derdim var” diyorsun;
Dert insanı Hak’ka götüren Burak’tır; sen bunu bilmiyorsun.
Sanma ki dert sadece sende
Zarifâne teklifler, kuru nazariyeler ve boş sözler devrinde değiliz. Hayal ile kendimizi ve nesilleri çok oyaladık. Hakikat acıdır ve hakikatin aşısı acılığı nispetinde çetin ve yıpratıcıdır.
Sayfa 198Kitabı okudu
Hakikat acıdır ve hakikatin aşısı acılığı nisbetinde çetin ve yıpratıcıdır.
Sayfa 198Kitabı okudu
Hakikat daima acıdır. Bu acılığa katlanmazsanız zararını çekersiniz, daha büyük ıstıraplara uğrarsınız.
Hakikat acıdır ve hakikatin aşısı acılığı nisbetinde çetin ve yıpratıcıdır.
Sayfa 198
“ALLAH yeniden başlayanların yardımcısıdır”
"ÜZÜLME!
İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme!
Rahman, “Ben kırık kalplerdeyim” buyurmadı mı?
O halde ne diye üzülürsün ey can?
Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan;
Gece gibi kapkaranlık nefsini yak!
“Derdim var” diyorsun;
Dert insanı Hak’ka götüren Burak’tır; sen bunu bilmiyorsun.
Sanma ki dert sadece sende var.
Şunu bil ki; sendeki derdi
Lâ tahzen
La Tahzen Şiiri
Üzülme!
İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme!
Rahman, “Ben kırık kalplerdeyim” buyurmadı mı?
O halde ne diye üzülürsün ey can?
Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan;
Gece gibi kapkaranlık nefsini yak!