"Şimdi farkına varıyorum ki, işindeki mücadelelerinden bana söz ettiğinde istediği tavsiye değilmiş. Anlayış istemiş. Dinlememi, dikkatimi vermemi, o acıyı, stresi, baskıyı anlayabildiğimi bilmek istemiş. Onu sevdiğimi ve onunla olduğumu bilmek istemiş. Tavsiye istememiş, yalnızca anladığımı bilmek istemiş. Oysa ben asla anlamaya çalışmadım. Tavsiyede bulunmakla öyle meşguldüm ki. Ne aptallık. Şimdi o gitti. Böyle şeyleri yaşarken neden göremeyiz?"
Kitap mı bitti yoksa ben mi bittim bilmiyorum. Ah Efraz yaşayamadığın çocukluğun.. okuduğum her satırda boğuldum nefes alamadım. Açlık, sefalet, istismar, dayak, yalnızlık, tecavüz her türlü acıyı yaşamış küçücük bir yürek.. Ailesinin katledilmesini izlemek, en yakın arkadaşını ipte sallanıyor olarak görmek oysa bu hayatta tek bir istediği vardı sıcak bir yuva ve karnını doyura bilmek
۰
Lübnan’da başlayan bu yolculuk Hatay’a oradan İstanbul’a uzanan bir hayat.
KefenŞehnaz Haşimoğlu · Dokuz Yayınları · 2020742 okunma
Acı çektiğim uzunca bir süredir bunaldığım bir zamanda kitabın son cümlesi beni bir yola çıkardı. Yolun çıkışı yok derken bir sonuca vardım." Biz canlıların cehennemi gelecekte var olacak bir sey değil Eğer bir cehennem varsa, burada, çoktan aramızda; her gün içinde yaşadığımız, birlikte, yan yana durarak yarattığımız cehennem. Iki yolu var acı çekmemenin: birincisi pek çok kişiye kolay gelir; cehennemi kabullenmek ve onu göremeyecek kadar onunla bütünleşmek. Ikinci yol riskli: sürekli dikkat ve eğitim istiyor; cehennemin ortasında cehennem olmayan kim ve ne var, onu aramak ve bulduğunda tanımayı bilmek, onu yaşatmak, ona fırsat vermek." Ben kabullenemiyorum bu cehennem insanları, bu kadar masumun çektiği acıyı. Atlatamıyorum, görmezden gelemiyorum. Bu sebeple acı çekiyorum ve bu kitap bana son cümlesinde bir çıkış yolu ikinci bir alternatif sundu. Ben riskli yolu seçiyorum. Cehennem olmayan ne ve kim varsa inşallah tüm güzel insanlar onlarla karşılaşır.
Görünmez KentlerItalo Calvino · Yapı Kredi Yayınları · 20222,443 okunma
İyi bir romanın yaşamdan daha gerçek olabileceğini, Erdal Öz'ün romanını okuduktan sonra bir daha anladım... Ve insan bu romanı okurken insanlığından, yaşamından, konuşmaktan, görmekten, soluk almaktan utanıyor. Bu romanı okuduktan sonra, savaşça savaşa eyvallah, ölümse ölüme eyvallah, ama işkenceye!.. Bu roman direnen adamın destanıdır. Kendi