Yargının acınacak hale geldiği her rejimde, iktidarı kim denetleyebilir ki!
“Hayattan öğrendiğim bir şey var. Her yerde kötülük çok kuvvetli ve zor yeniliyor. İyilik daha zayıf kalıyor.”
Merhaba bugün sizlere harika ötesi bir kurgu olan Kuklacı ile geldim. Sevgili yazar 
Emre Timur kalemiyle ilk defa tanıştım ve iyi ki okudum dedim tavsiye ederim.
#kitabınkonusu
Kuklacı annesinin ölümünden sonra bakıma muhtaç babası ile beraber yaşayan, marangozluk yapan bir adamdı. Ellerinden dolayı Nasırlı, maske taktığı için Maskeli, kukla yapıp
Gün olur, alır başımı giderim,
Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda
Şu ada senin, bu ada benim,
Yelkovan kuşlarının peşi sıra.
...
Gün olur, başıma kadar güneş;
Gün olur, başıma kadar mavi;
Gün olur, deli gibi...
Yargının acınacak hale geldiği her rejimde, iktidarı kim denetleyebilir ki!
Biz insanlar, sınırlarımızı bilmeden kendi aklımızı beğeniyoruz, öğrenmiyoruz, akıllanmıyoruz. Her şeyi anladığımız zaman da genellikle iş işten geçmiş oluyor.
insan en nihayetinde bir ada değil midir? bir ada kadar tek başına, bir ada kadar kimsesiz.
Sayfa 15Kitabı okuyor
"Ne ölen birini görmüşsün ne de doğuran birini. Öyleyse somut gerçekleri nasıl öğrendin?"
"Benim gittiğim okulda"dedi Will"somut gerçekler öğretilmezdi,yalnızca sözcükleri öğrenirdik".
Çocuk başını kaldırıp Will'e baktı,başını iki yana salladı ve küçük esmer elini anlamlı bir biçimde alnına vurdu."Çılgınlık bu"dedi."Yoksa,öğretmenleriniz aptal mıydılar?".
Evet demek kendi kendini kandırmaktır,iyimserliktir.Gerçekler,temel ve en yüce gerçekler her zaman olumsuzdur.Ruh mu? Hayır! Aşk mı ? Hayır.!Anlam mı, amaç mı,başarı mı? Hayır.!