Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Afife Jale; Muazzam bir sanatçı, tiyatroya aşık ve hayatını ona adamış bir kadın. Tiyatroya aşkı sebebiyle bir tımarhanede sadece 35 yaşında gözlerini hayatına kapatan bu çileli kadının hikayesini Osman Balcıgilden daha iyi kim anlatabilirdi ? Dönem romanlarını anlatmakta benzersiz bir kalemi olan Osman Balcıgilden Afife Jalenin hayatını okumak, Afife Jalenin yaşadığı acıyı ilmek ilmek içinizde hissettiriyor.
İncelememi Afife Jalenin ölmeden kısa bir zaman önceki sözleriyle bitiriyorum. Kendisini bize hatırlatan bu güzel eseri içinde yazara saygılarımı sunuyorum.
“Beni unutmuşlar efendim… Sahneye çıktığım zaman alnından öpen muharrir, beni teşvik eden büyük adamlar, hayranlarım, seyircilerim, arkadaşlarım hepsi beni unuttu. Ne çabuk. Kapımı çalan hatırımı soran bir insan yok. Hepsi, hepsi unutmuşlar… Burada boğuluyorum. Tımarhane köşesinde ölmek istemiyorum. Ne yapın, ne edin, beni çıkarın buradan.“
Bu zamana kadar Kurtuluş Savaşı’nı hep üst düzey komutanlardan veya siyasetçilerden okudum, öğrendim. Ama bu işin bir de halk tabanında nasıl yankılandığı, nasıl cevap bulduğu kısmı var… Dışardan bakınca kolay gibi görünen durum aslında hayli zor. 600 yıl hüküm sürmüş koskoca bir imparatorluk, yıkılacağını kim düşünebilir? Ne zorlu dönemlerden
Canım Momo
Herkese merhaba arkadaşlar. Bugün karşınıza, birçoğunuzun okuduğu hatta varsa çocuğunuza yada öğrencilerinize de okuttuğunuz bir kitap olan Michael Ende ve onun “Momo” kitabı ile geldim. Ben bu kitapla yaklaşık ilk olarak dört beş yıl önce tanıştım. Okulumuzun kitap okuma kulübü ile de okuma listemize ekleyince tekrar okumak nasip oldu.
Kitapta,
BİR OYNUN ÖNCEKİ OLAYLAR NE OLMUŞTUR?
MERHABA BEN LOKMAN ÇOĞU OYUNCUĞUN SEVDİĞİ BENİMDE SEVDİĞİ OYUN OLAN THE LAST OF US OYNUN ÖNCEDEN OLAN OLAYLARI BİZE CİZGİ ROMAN OLARAK KARŞIMIZA ÇIKIYOR OYUNCUYSANIZ KONUSUNU BİLİRSİNİZ AMA BEN BU KİTABIN KONUSUNU AÇIKLICAĞIM KONUSU:ELLİE KARATİNA BÖLGESİNDE BİR ASKERİ OKULDA KALMAK İÇİN OTOBÜSLE YOLA ÇIKAR OKULDA KAVGA EDERKEN ONU KURTARAN
Kanım dondu. Aşk hikayesi ile başlayıp sonunda taciz, delilik ve cinayetlerle son buldu. Kitabın başından sonuna kadar hayat dolu olan Katya nasıl böyle biri olabildi? Sanırım doğarken annesini öldürmesi de yazar için tam bir metaformuş. Zira kardeşi, babası, sevdiği adamlar ve sonunda kendini öldürmesi ile toplu katliama imza atmış bulunuyor. Annesinin doğumda ölmesi katliamın başlangıcıymış.Doktor, şanslı adammış ki iyi yırttı bu işten. Yaşadı yaşamasına ama bu travmayla buna yaşamak denirse. Bin ömrü olsa insanın bir kere bile yaklaşmaz aşka bir daha bunca olaydan sonra. Ben en çok Paul’a üzüldüm. Kendisini ailesine adamış, hayatını bir gün bile yaşamamış, fedakarlıklardan usanmamış olmasının karşılığı ölümmüş. Katya’ya gelirsek yaşadığı taciz onu delirtmiş. Zor… Çok zor yaşadığı… Baş edememiş olması olası. Keşke başına geldiğinde kendisini vursaydı sadece. Böylece bu ağır deliliğe maruz kalmazdı belki. Böyle delirme hissine karşı koymasına hiç gerek yoktu, ölüme teslim olmak böyle durumlarda en iyisidir. Tabi o zaman roman böylesine şaşırtıcı olmazdı. Bu arada hakkını vermek lazım yazarımız gerçekten acımasızmış. Kitabın başından itibaren ser verip sır vermedi. Gerçi okurken hep kafama yatmayan şeyler oldu ama açıkçası sonunu böyle beklemiyordum. Sonuna kadar aşk dolu olan bir kitap sonunda katliama dönüştü. Hala etkisinden çıkamadım. Çok ilginç bir kitaptı. Tabi ki beğendim ama sonu çok acıydı. Beni üzdü. Üzülmek isteyen okuyabilir. İçiniz parçalanacak buna emin olun.
Zaman, yaşamın kendisidir. Ve yaşamın yeri yürektir.
Momo, büyük bir kentin tiyatro harabelerinde yaşayan küçük bir kızdır. Buldukları ya da kendisine hediye edilenler dışında hiçbir şeyi yoktur. Ancak olağanüstü bir yeteneği vardır: Momo, muhteşem bir dinleyicidir ve bunun için oldukça bol zamanı vardır.
Bir gün hayaletimsi topluluk “duman adamlar” ortaya çıkar. İnce hesaplı planlar kurup insanların zamanını çalarlar. Onları durduracak tek kişiyse Momo’dur.
Momo elinde bir çiçek, koltuğunun altında bir kaplumbağa ve gizemli Hora Usta’nın da yardımıyla koskoca duman adamlar ordusunun karşısında tek başına durur. Acaba Momo, zamanı çalan adamları tek başına alt edebilecek midir?
Toplumumuz ve günümüz insanının zaman algısı ve zamanı okuması üzerine bir masal olan Momo’yla Michael Ende, Alman Gençlik Edebiyatı Ödülü’ne layık görülmüştür. Pek çok kez sinemaya uyarlanan Momo, kırktan fazla dile çevrilmiş, tüm dünyada 7 milyonun üzerinde satılmıştır.
“Michael Ende’nin romanları uzun yıllardır ‘kült kitaplar’ arasında.”
- Stuttgarter Zeitung
“Momo, hem çocuklar hem de yetişkinler için bir masal niteliğinde.”
- Die Welt
“Michael Ende’nin hayal gücü ve fantazyalarla dolu bu masal-romanı dünya çapında bir başarıya ulaştı ve klasikleşti.”
- Buch aktuell
Merhaba sevgili okur,
Gökdelen’i okurken başlangıçta kurguya girmek zordu ancak zamanla açılan bir okuma deneyimi oldu. Bu durum kitabın türüyle ilgili olabilir. Gökdelen distopik bir kitap, 2070’li yılların Türkiye’sini anlatıyor. İnsanlar 500 katlı gökdelenlerde yaşıyorlar. Tabi zenginlik durumuna göre, en üst katlarda en zenginler oturuyor, zenginlik oranı azaldıkça daha alt katlarda sıralama da o şekilde devam ediyor. İnsanların doğadan ve topraktan kopuş hikayesi bir bakıma. Buna direnen tek kişi olan Hikmet amcaya selam olsun efenim.
Bir devlet politikası olan özelleştirme eleştirisi yapmış yazar. Madem her şey özelleştirildi bari yargıyı da özelleştirelim diyerek başlıyorlar işe. Bu işten nemalanacak olanlar canla başla çalışıyor, tabi bu çalışmanın en önemli basamağı algı yönetimi oluyor.
Kitaptaki en güzel detaylardan birisi karakterlerin isimleriydi, karakterlerin kişiliklerini güzel yansıtıyordu.
Çeşitli yazar ve eserlere gönderme yapılıyordu, bunların en önemlisi Dostoyevski’nin Karamazov Kardeşler’iydi. Kurnazlığın ve kötülüğün temsilcisi Smerdiakof’un kulağını sık sık çınlattılar.
Yer yer siyasete değen (distopik kitapların olmazsa olmazıdır), vicdan, merhamet, direniş gibi konularda düşündüren bir eserdi.
Son olarak Yılkı adamlar hakkında konuşacaklarımızı var efenim.
Herkese keyifli okumalar dilerim.
Ne zamandır okumak isteyip bir türlü okuyamadığım bu kitabı arkadaşımın tavsiyesi üzerine okudum. Hakan Günday'ı tanıdığım ilk kitap diyebiliriz.Diğer kitapları için de merak uyanmadı değil.Evvelâ yeraltı edebiyatının başarılı örneklerindendir. Okurken yer yer gereksiz uzatmalar olması özellikle de kitabın başında bi tık germişti beni. Ya
TOPLUM OLARAK MASAYA YATIRILMASI GEREKEN BİR KİTAP
Toplum olarak bazı şeylere geç kaldığımızı bana düşündüren bir kitap oldu. Çünkü özelikle çocuklar açısından düşündüğümüzde bazı yaşanmışlıkların telafi edilemediğini sadece bu durumun kontrol altında tutulabileceğini de gösteren bir kitap oldu benim için. Çünkü yazar bir yerde şöyle bir ifade kullanıyor.
"Sevmek zorunda olduğum birinden
