Gustavo Adolfo Bécquer
-Şiir ne ki? - diyorsun, mavi
gözlerini gözlerime mıhlarken.
Şiir ne mi? Soracak mıydın sen de?
Şiir... sensin ya!...
Sayfa 21
Tanrı bizi doğurtuncaya kadar nerede kalıyoruz?
...bana bir umut verdi: Umutlardan korkmalıyım.
...bir başkasını sevmesinden korkuyorum.
Tiyatrodaki gibi, yaşamda da sahneler yineleniyor.
kendimden memnun değilim.
bazı anlar kendimi tımarhanede sanıyordum
Uzay, bir kuşun uçabileceğinden ne kadar büyük!
Sizi cezaya çarptıranlar özgürlüğünüze daha da kuvvetle sarılmaya iten süreler ve yasaklar koyarlar.
...Yaşam boyunca -ya da kaydedilen anlar süresince- düşündüğümüz ya da hissettiğimiz şeyler sayesinde görüntünün her şeyi anlamayı sürdüreceği (tıpkı bizim 1alfabenin harfleriyle anlayabildiğimiz ve bütün sözcükleri oluşturduğumuz gibi) 1alfabe gibi olacak. O zaman yaşam ölümün 1deposu olacak. Ama o anda bile görüntü yaşamayacak; özünde yeni nesneleri tanımayacak. Ancak hissettiği ve düşündüğü şeyleri, ya da hissettiği ve düşündüğü şeylerin daha sonraki düzenlenişini tanıyacak...
Sayfa 92Kitabı okudu
Artık ölü değilim, sevdaya düştüm.