"Namuslu bir saatte, böyle derlerdi Çaykara'da, yataktan çıktım. Gölün etrafında yürüdüm bir süre. Onca zaman sonra sigara çekti canım, tuttum kendimi. Ama işin özü... İstanbul'a dönmeye hazır değildim. Bahar'sızlığa, Beyoğlu'na, Kadıköy'e Bahar'ı anımsatacak herhangi bir şeye hazır değildim. En iyisi İskeçe'ye gitmekti; Bahar'ın ayak basmadığı topraklara. Ama oraya gidersem Bahar'la yaşayamadıklarımın gölgesi üzerimde olur muydu, olmaz mıydı, bilmiyordum.
Ah Bahar... Acaba senin aklına da geliyor muydu cebimizde boşu boş kalan taşlar?"
Sayfa 248 - Pukka Yayınları, OzanKitabı okuyor
"Bahar'ın arzularını o kadar çok görmezden gelmeseydim, diyorum böyle anlarda. Bahar'ın gözlerinde gördüğüm arzuyu itmeseydim, ötelemeseydim her şey o kadar başka olurdu ki... Ah Ozan, ah! Dünya saati senin saatinle bir değildi. Akreple yelkovan üst üste gelmiyordu, saatinin ayarı şaşmıştı, önemli olan dünyanınkiydi ama sen bildiğini okudun. Öyle olmasaydı, dünyayı senin etrafında dönüyor sanmasaydın, Bahar'ın sessiz çığlıklarını görseydin... Ya da bunlar hep kuruntuydu. Bir yerde her şey olacağına varıyordu. Yakınmak nafileydi."
Sayfa 247 - Pukka Yayınları, OzanKitabı okuyor
İnsan çıtır ekmeği ısırdığında,
Kırıklar dolar kucağına,
İşte orası umudun tarlasıdır.
Ve orada başaklar ağırlaştığında,
Sayısız ah dökülürdü toprağa.
Sayfa 18 - Metis YayınlarıKitabı okuyor
Ah keşke benimle aynı kafada olsan!
Sayfa 44 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
Sana gelince, ah sen yok musun sen
Bir daha raslar mıyım sana
Günlerin ne getireceği bilinmez ki
“Biz kimiz Bahar?” ah canım ozan sen hiç onlar gibi olmadın
Reyhan
@Readslate
·25 April 17:32
"Şey gibi... Gökyüzüne bakarsın. Gözüne birkaç yıldız kestirirsin, parlaktır onlar. Sonra başını her kaldırdığında onları ararsın, aslında aramana da gerek yok, doğrudan onları görürsün. Ama onlardan başka milyon tane yıldız vardır. Onları görmezsin bile... Siz parlayan yıldızlarsınız."
Kuşlar öttü, kendinden geçecek gibi oldu: Ah, kuşlar!
“..ah şu yalnızlık
kemik gibi
ne yana dönsen batar”
Sayfa 268
hava leylâk
ve tomurcuk kokusu
havada köryoluna
havada suçsuz günahsız
gitme korkusu
ah desem
eriyecek demirleri bu korkuluğun
oh desem
Korkunç bir yalnızlık hissi vardı içimde. Benimle insanlar ve şehrin yaşamı, meydanlar, evler ve sokaklar arasında sürekli olan geniş bir uçurum vardı. Büyük bir felaket oluyordu, gazetelerde önemli şeyler yazıyordu - (ama) benim umurumda olmuyordu. Eğlenceler düzenleniyordu, ölüler gömülüyor, pazarlar kuruluyor, konserler veriliyordu - ne için? ne maksatla? Dışarı çıkıyordum, ormanlarda, tepelerde, taşra yollarda sürtüyordum, çevremde çayırlar, ağaçlar, tarlalar ah vahsız bir hüzünle, dilsiz ve yalvarırcasına bana bakıyor ve bana bir şey demeyi, bana doğru gelip karşılamayı, beni selamlamayı arzuluyorlardı. Ama orada öyle hareketsizce yatıyor ve bir şey diyemiyorlardı, ve ben acılarını anlıyor ve acılarını onlarla birlikte yaşıyordum , çünkü onları bu acıdan kurtaramıyordum.
Sayfa 85Kitabı okuyor
"- Artık bu defa bana sevgisi olup olmadığını anlamaya çalışacağım. Varsa, ah, kendimi ne kadar mutlu sayacağım. Ya yoksa?.. Yoksa, hayatımın bir kısmı baharsız bir kışın istilasında geçecektir."
Sayfa 311 - İlya İzmir YayıneviKitabı okuyor
"Ah yüreğim öyle doluydu ki. Birbirimizi anlamadan, vedalaştık. Bu dünyada birinin diğerini anlaması o kadar kolay bir şey değil."
Sayfa 48Kitabı okuyor
