Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Ve yine bir Özge Erkin kitabı yine şiir gibi bir anlatım yine duygusal yaşanmışlıklar ve kalbimin bir köşesine düşen gözyaşı.
Mahir' in hayatini okuduk ki ah ne duygu yüklü yaşanmışlıklara şahit olduk. Mahir çileler çeken bir anne ile baba sıfatının bile yakışmadığı adi bir adamın oğlu olarak gözlerini açar dünyaya ve acının çemberinden geçer. Babasının elinden annesini kurtaramaz ve yapması gerekeni yapar. Ama suçluluk hissi onu hiç bırakmaz. Artik omuzlarında birde canının yarısını bulma yükü binmiştir.
Yolu Devran ile karşılaşır ki iyi ki dediğim olaylardan biri. Devran ona hayatına yön vermesine yardim eder. Zaman ona hem kardeşini buldurur hemde aşkı tattırır.
Gönlüne bir de oğul sevgisi düşer ki yüzün gülsün artik Mahir derken kader buna izin vermez. Geçmiş peşini bırakmaz.
Ah ah ne desem ne yazsam. Okurken gözlerimden yaşlar aktı. Içim acıdı, kalbim sanki durdu.
Gönlü temiz, herşeyin iyisine layık bir adam Mahir. Hayat ona çok çektirdi. Mutluluk haram oldu.
Kitabın son sayfasını da kapatınca buruk bir şekilde kaldım. Böyle sonlara alışık degilim ve beklemiyordum daha önce okuduğum özge kitaplarına göre.
Okuyan herkesi etkileyecek bir kitaptı. Umarim sonraki kitaplarda kalbimizde çiçek açacak olaylara da şahit oluruz. Yoksa kalbim dayanmayacak.
Sevdiğim, okurken cümlelerin icinde kayboldugum bir kitaptı. Keşke böyle bitmeseydi☹
Ah ahhh nerden başlayayım? Neresini anlatayım? Gerçekten bilemiyorum Tek bildiğim okuduğumdan beri içimin parçalandığı. Hele bittikten sonra aman Allah’ım
.
Konuya gelecek olursam, ki hiç gelmek istemiyorum kafamdan film şeridi gibi geçiyor o malum görüntüler. Çok ayrıntı veremeyeceğim çünkü spoi olsun istemiyorum kesinlikle. Kitabımızın baş karakteri Mahir Karamolla, hayata 5-0 geriden başlamış genç bir delikanlıdır. Baba diyemeyeceğim biyolojik varlıktan, annesi ve kendisinin gördüğü insafsız muamele sonrası ipler bir yerde fena şekilde kopar. Orada Mahir’in de içinden bi şeyler kopar fakat hemen sonrasında öğrendiği bir sır ile içinde yeşeren umut onu yollara düşürür. Yolun sonu ise onu Devran’a getirir ve onun kanatları altına girer. Buradan sonra tek dileği canının diğer yarısını bulmaktır. Dileği kendiliğinden habersiz gerçekleşirken nerden bilsin kabul görmeyeceğini. Ettiği yemin ile sözünü yıllarca tutarken ve üstüne hayatını da düzene koyarken, geçmişin hayaletleri ansızın karşısına çıkarsa sonunda ne olur? Tahmin bile edemezsiniz okuyup öğrenmeniz lazım.
.
Sonuç itibariyle her ne kadar duygusal olsada yine şiir gibi bir kitap okuduk yazardan
Yazarımızın Racon serisinin 5. kitabını dayanamayıp okudum; aradaki 2 kitabı da sonra okuyacağım. Siz de benim gibi son kitap için sabredemeyenlerdenseniz, serinin 1. ve 2. kitabını kesinlikle okuyup bunu öyle okuyun derim. Aslında sözü uzatsam da şu an gözyaşlarımı tutamıyorum bu yorumu yazarken. Ah diyorum ah… Yandı yine yürekler…
Mahir’i tanıdık bu kitapta. Çilekeş annesini zalim, adi babasından koruyamamış, koruyamadıkça suçluluk içini yiyip bitirmiş Mahir’i. Hayat karşısına, arkasında dağ gibi duracak Devran’ı çıkardığında; gönlü ilk kez aşk ateşiyle yandığında, en önemlisi bir de annesinden yadigar kalan canının yarısını bulduğunda ilk kez umutlanmıştı Mahir. Geç de olsa gelen mutluluğun kıymetini bilmiş, her gün şükretmişti. Kavuşması yıllar alsa da can yarısına kavuşmuş; babalığı öğreten bir babası olmasa da, o en iyi, en sevgi dolu baba olmuştu. Ama bilmiyordu ki kaderin henüz onunla işi bitmemişti..
Yazacak çok şeyim var da yazamıyorum. Özellikle son bölümleri ağlayarak, içim yanarak okudum. Beni ancak kitabı okuyanlar anlar. Bir ipucu vermemek adına çok uzun yazamıyorum. Devran, Efsun, Mehveş, Hakim, Vural… İlk iki kitaptaki neredeyse herkesin Mahir’in hayatından geçişini, ona umut vermelerini, onu aileden saymalarını, bağırlarına basmalarını okumak çok güzeldi. Mahir, yüzü yaralı ama kalbi tertemiz bir adamdı. Çok ama çok sevdim onu. Dilerim ki kalbimiz daha çok kırılmaz sonraki kitaplarda.
Şiir gibi anlatımı, yüreğe dokunan cümleleri, unutamayacağınız karakterleri olan kitaplar mı seviyorsunuz? ‘Racon’ Serisi tam size göre!
Duraksadım. İçimden çok gürültülü, ağır, demir trenler geçti...
Sen O Zaman Parasız Yatılıdaydın
Ah o batan balık, ne meraklıdır ya yan gitmeye, biliyorsun.
Sayfa 16 - Can YayınlarıKitabı okudu