Şu şiirin yapışındaki ahenk, onun umutsuz ruhuna ne çok yakışıyor.
Sayfa 43Kitabı okudu
Savaş, çünkü savaşman şart, çünkü bir mücadeleyle karşı karşıyasın.
Savaş, çünkü kainatla ahenk içindesin; gezegenlerle, patlayan güneşlerle ve küçülüp ebediyen sönen yıldızlara...
Savaş, yazgını yerine getirmek için; kazancı ve kaybı stratejiyi ve zaiyatı, yenilgiyi ve galibiyeti hiç düşünmeden.
...
Sayfa 87Kitabı okudu
Ağzımızdan çıkan, söz’ün yaratıcı gücü vardır ve insan onu, asla kendi menfaati için değil, fakat bütün’ün hayrına kullanmayı öğrendikçe, muhtaç olduğu her şeyi, bu muazzam kuvvetle yaratabilecektir.
O’nun ilahi kanunları ile ahenk içinde çalışın. Yaptığınız her işte maksatlarınızın saf ve diğerkamca olmasına dikkat edin. Asla unutmayın ki dış hayat, iç hayatın aksetmiş şeklidir.
İçte mücadele, tatminsizlik, ahenksizlik olunca, bu dışa da aksedecektir. İnsan, işler kendisi için yoluna gitmediği ve ters gittiği zaman, kabahati başkalarında bulmayı sever; dış olayları, şartları ve insanları suçlamayı sever, Yaradan’ın ilahi kanunları ile ahenksizlik ve uyuşmazlık içinde bulunduğunu ve kendi dileğini yapmakta olduğunu görmek için kendi içine bakmak üzere zaman ayırmak istemez.
İçteki olan’ı düzeltmedikçe o, gönül ve zihin huzuru bulmayacaktır ve dış şartlar ise iyileşecek yerde daha da kötüye gidecektir.Cevabı içte arayın, ahengi içte bulun.
Barış, sevgi iç sükuneti ve huzuru neşredin. Çünkü O’nunla hem ahenkseniz, dışta meydana gelen hiçbir şey sizi üzemez veya ürkütemez.
Eileen Caddy
“Bu adamların hepsi büyük bir tezat ve ikilik içinde çırpınıyorlar. Hiçbiri sırtında taşıdığı ve muhafazaya mecbur olduğu mevki veya paye ile ahenk halinde yaşamıyor. Kafaları zeka itibariyle olsun, yarım yamalak bilgileri itibariyle olsun, merhamete muhtaç bir halde. Şahsiyetleri kırpıntı bohçası gibi. Her şeyleri iğreti, her vasıfları, her kanaatleri iğreti... Basit bir insan, mesela hiç okuması yazması olmayan bir köylü, bir amele, lalettayin bir adam bunlardan çok daha mükemmel bir bütündür çünkü o adam mesela Hasan ağa Hasan ağa olarak düşünür, böyle yaşar. Hükümleri hayatın verdiği birtakım tecrübelerin neticesidir ve kendine göredir. Konuşurken karşısında Hasan ağadan başka kimse yoktur fakat bu efendilerin hiçbiri kendisi değildir. Fikir diye ortaya attıkları her şey, kafalarına rastgele doldurdukları hazmedilmemiş, acayip, birbirine zıt bilgilerin tahrip edilmiş şekillerinden ibarettir. Mesela Mehmet beyle asla Mehmet bey olarak konuşmaya imkan bulamazsın. Siyasetten bahsedecek olsan karşısında şu Fransız gazetesini veya bu diktatörün nutkunu bulursun... Müzik lafı açsan bilmem hangisi gavurun kitabı veya hangi Müslümanın makalesiyle karşılaşırsın. Beğendiği yemeği söylerken bile Mehmet bey değildir. Mühim adamların nasıl yemekleri beğenmesi lazım geldiğini düşünmeden bir şey diyemez. Çok kere iki lafı birbirini tutmamak mecburiyetindedir. Çünkü edebiyat hakkında duyup veya okuyup benimsedikleri şu müellifin fikirleri ise, tesadüfen, müzik hakkındaki bilgileri de, dünya görüşü ve sanat anlayışı itibariyle ona taban tabana zit bir başka muharrirden edinmedir.”
Sayfa 259
Bir gündü mevsim bayat
Ve esmekte hayat.....
Dönemeçten bir tabut çıktı ve üç beş adam;
Yalnız bir ahenk sezdim, çerçevede bir endam.
Ve tabutta, incecik, o kadın var, anladım;
Bir köşede ağladım.....
“Her biri umutsuzca anlam bulmaya çabalıyor. Varoluş karmaşasına bir parça tutarlılık ve ahenk sunduğu sürece, bir bakıma ne anlam buldukları hiç önemli değil. Belki kapasitelerini keşfetmek ve yerine getirmek kadar basit bir şeydir. Ayrıca ölümlü bile olsalar, hepsi şeylerin parçası. Bilsinler bilmesinler, hepsi evrenlerinden büyük şeylerin parçası. Katılmıyor musun dediğime?”
“Kusura bakmayın,” dedi Belhor, “fakat bazen takip edemiyorum sizi. Niye bu tür düşüncelerle meşgul ediyorsunuz kendinizi? Bu minnacık karıncaların herhangi bir önem arz ettiğini nasıl düşünebilirsiniz? Bırakın bulsunlar kendi anlamlarını. Yüzlercesini bulsunlar isterlerse. İstiyorlarsa evrenin, daha büyük bir balığın ağzında yüzen dev bir balık olduğuna inansınlar. Ne fark eder?”
