“Dünya Quasimadonunku gibi hassas olan kalpler için bir cehennemdir” - bu əsəri oxumuş olsaydı Goethe
Victor Hugo 
Notre Dame'ın Kamburu. Öz möhtəşəmliyi, dərinliyi, verdiyi mesajlar, sahib olduğu həzin, təsirli səhnələr- dram, tragediya, sevgi ilə hər oxur kimi məni də dərindən təsirləndirən bir kitab oldu. Amma düzünü desəm incələmə yazmaq içimdən gəlmədi əsəri
Ahh. Heç gözlənilməz bir qatil. Qətl törədiləndən bu adamı siyahıdan ləğv etmişdim. Qatili tapdığımdan o qədər əmin idim ki:( Heç belə gözləmirdim. İlk dəfə düşünmüşdüm ki, ah mən qatili 1000/100 faiz bilirəm. Bütün ümidlərim puç oldu. Aqata yenə də mənə özünü göstərdi. Ona heyranam. Həmçinin onun yaratdığı obraz olan Puaroya da.
Kitabda olan qrammatik səhvlər gözümdən qaçmadı. Eyni səhvi bir neçə yerdə təkrar-təkrar etmişdilər. Bildiyimə görə "şübhə" sözü "şüb-hə" olaraq hecaya bölünür, "şü-bhə" olaraq yox.
Kitab haqqında təəssüratlarım bu qədər. Özünüzə yaxşı baxın. Hələlik...
Ölümlə Görüş 
Agatha Christie
Ah Osman ahh..
Ah Pip! Ahh!
Sonunda bitirebildiğime hala inanamasam da bitirdiğim için kendimle gurur duyduğum bir kitap oldu. Annem bile takdir etti beni ki ilk defa annemin beni bir kitabı okuduğum için tebrik etmesine şahit oldum. Biraz gülümsetmek için yazdım bunları. Şimdi gelelim kitabımıza. 
Charles Dickens'ın okuduğum ikinci kitabı oldu 
Büyük Umutlar. İki şehrin hikayesi de büyülemişti beni ama bu hikaye de derinden sarstı, merak uyandırdı. Gerçi sonunda büyük umutlarını tek tek yitiren sevgili Pip'e içim çok yandı ama hayat da böyle değil mi zaten. Hangimiz umut ettiklerimize kavuşabildik ki tam anlamıyla. Belki de umut etmenin kendisi güzel, nasıl ki menzile varmaktan ziyade yolda olmak anlamlıysa ve hayat kazandığımız zaferlerden çok uğruna verdiğimiz savaşlarla anlam kazanıyorsa, umut etmek de öyle, tutkuyla yaşama tutunmak gibi paha biçilemez, eşsiz.
Romanda en çok dikkatimi çeken vefa duygusu oldu ki sevgili Pip'in inatla unuttuğu fakat gerçekten dost olanın unutmadığı, Pip araya makam para mevki gibi gerçekte değersiz değerlerin girmesine izin verse bile, karşılık beklemeden verilenin sonsuz iyiliğini, vefa ve gerçek dostluğun daha değerli ve daha önemli olduğunu iliklerinize kadar hissediyorsunuz okurken. Ve zavallı Pip'ciğim yüreğinin sesini dinlemesi gerektiğini, yıllarını sevdiklerini kaybederek öğrenmek durumunda kaldı ne yazık ki. Biraz sürpriz sonlu bitti benim için ama iyiler ve iyilik kazandı diyebiliriz. Hayatlarımızdaki gerçek dostların ve gerçek sevgilerin farkına varabilmek dileğiyle herkese keyifli okumalar...
