Âhir Zamanda Sâlih Amel İşleyenlerin Sevâbı
Tâbiîn’den Ebû Ümeyyetü’ş-Şa’bânî (rah.) anlatıyor: “Bir gün (Ashâb-ı Kirâm’dan) Ebû Sâlebe el-Huşenî’ye uğradım ve ona ‘Şu âyet-i kerîme hakkında ne dersin?’ dedim.
-
‘Hangi âyet-i kerîme?’ dedi. Ben de: ‘Ey îman edenler! Siz kendinize (nefislerinizi ıslâh etmeye) bakınız. Siz (münferiden ve toplu olarak) hidâyet üzere olduğunuz takdirde, dalâlete düşenler size bir zarar veremez’ (meâlindeki Mâide Sûresi’nin 105.) âyet-i kerîmesi’ dedim.
-
Dedi ki: ‘Vallâhi sen bu âyeti iyi bilen birine sordun. Çünkü ben, bu âyeti Resûlullah Efendimize (sallallâhü aleyhi ve sellem) sual ettim. Buyurdular ki:
-
‘Birbirinize iyiliği emredip kötülükten nehyedin. Ta ki, insanların aşırı cimri, hevâsına tabi olmuş, dünyayı dîne tercih etmiş ve insanları (Kitab ve sünnetimi terk edip) kendi görüşünü beğenmiş hâlde gördüğün zaman, sana lazım olan, kendini (günahlardan) muhâfaza etmen ve avam ile beraber olmayı terk etmendir. Çünkü sizden sonra öyle günler gelecek ki o günlerde (din üzerine) sabretmek kor ateşi elinde tutmak gibi zor olacak. O günlerde sâlih amel işleyenlere, sizin ameliniz gibi amel eden elli kişinin sevâbı kadar sevap vardır.’
-
‘Yâ Resûlallâh, bizden elli kişinin amelinin sevâbı mı, yoksa onlardan elli kişi mi?’ denilince, ‘Sizden elli kişinin amelinin sevâbı.’ buyurdular.” (Sünen-i Tirmizî)