O Hidâyet Güneşine nurlu bir hilâl olan Hak dostu Hoca Ahmed-i Yesevî Hazretleri; Fahr-i Kâinât Efendimiz 63 yaşında ebediyete irtihâl ettikleri için, bu yaştan sonraki ömründe, yeryüzünde dolaşmaya vedâ etmiş, vefât edinceye kadar on yıl boyunca, mezar gibi bir yerde irşad hayatına devam etmiştir.
Aşıkların sünnetidir diri ölmek...
Hoca Ahmed Yesevî, söylediği hikmetlerle Orta Asya bozkırlarında yaşayan insanlar arasında büyük nüfuz kazanmış ve halk zümreleri onun etrafında kümelenmişti. Bunlar, İslam’a yeni girmiş son derece samimi Türklerdi ve Buhara, Semerkant, Horasan halkı gibi Arap ve Fars lisanına hakim değillerdi. Bu yüzden Arapça ve Farsçayı çok iyi bilmesine rağmen onlara kendi dilleri olan Türkçe ile seslenmeyi tercih etti.
Günah derdi hasta eyledi tabibimsin,
Sevdiğimsin, dermanımsın, sevgilimsin,
Yolda kaldım halimi soran yoldaşımsın,
Açlıktan ölsen bile, namerdden asla minnet çekme,
Aşk makamı türlü makam, aklın ermez,
Baştan ayağa zorluk, cefa, sıkıntı gitmez;
Melametler, ihanetler eylese geçmez;
Başım toprak, kendim toprak, cismim toprak
On sekizde Kırklar ile şarap içtim;
Zikrini söyleyip, hazır durup göğsümü deştim;
Nasib kıldı, cennet gezip huriler kucakladım;
Hakk Mustafa cemallerini gördüm ben işte.
Nerde görsen gönlü kırık, merhem ol sen,
Öyle mazlum yolda kalsa, yoldaşı ol sen,