Ölüm, canları gece alır, acılar gece çözülür, kaza ve kader, gece ismi görmeye koyulur.
Ahmet Haşim - Karanfil
Yârin dudağından getirilmiş
Bir katre âlevdir bu karanfil,
Rûhum acısından bunu bildi!
Düştükçe vurulmuş gibi, yer yer,
Kızgın kokusundan kelebekler,
Gönlüm ona pervâne kesildi.
Sayfa 9Kitabı okuyor
İtiraf etmeli ki “gülüş” ruhun asil bir fazileti ürünü değildir. Hiç kimse kendine gülmez; güldüren, diğerinin acizi, kusuru ve dalgınlığıdır ve gülen, kendinden fazla memnun olan gururumuzdur.
“Kalp” kelimesi, her insanda hem “sevgi” hem de cesaret manasına gelir. Kelimeler, asırların tecrübesiyle manalarını aldıklarına göre, her lisanda “kalp” kelimesini mal edilen manalardaki bu ortaklık, halk görüşünün, her devirde ve her memlekette aynı hakikatle karşılaşmış olduğuna bir delildir. Sevmeyi bilmeyen ölmeyi bilemez; savaş sevginin tamamlayıcısıdır.
" Meğer fazla süs zenginliğe değil fukaralığa delalet edermiş. "
Sayfa 80Kitabı okudu
" Parasız görünmek utancı, dünya sahasında namus utancını mağlup etti. "
Sayfa 66Kitabı okudu
Oh, ey yâr-ı bî- vefa, bilmem,
Bu soluk renkli, münkesir, ebkem
Bu hayâli tanır mısın acaba?...
Dest-i bî-rahm-ı levh ü lû'bunla
Kırdığın, sonra attığın, ey mâh,
O benim aşkımın hayâlidir âh!...
Bu şiir burada çok anlamlı <3
Merdiven - Ahmet HÂŞİM
Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,
Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,
Ve bir zaman bakacaksın semâya ağlayarak...
Sular sarardı... yüzün perde perde solmakta,
Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...
Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller;
Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller,
Sular mı yandı? Neden tunca benziyor mermer?
Bu bir lisân-ı hafîdir ki ruha dolmakta,
Kızıl havâları seyret ki akşam olmakta...
Kim diyor ki kadın şimdi, eskisi gibi, yüzünü sıkı örtüler altında saklamıyor? Ya boya örtüleri? Bunların altında hakiki çehreyi hiç görmek kabil mi?
Sayfa 87Kitabı okudu
