Bu dünyadaki tek servet ailendir. Paradan ve kudretten daha önemlidir.
Mario Puzo
Aylardan Mayıstı, ortasını geçmiştik hatta... Aile Semineri vermek için çıkmıştım evden resmen kar fırtınası vardı. Başımı kaldırıp yürüyemiyordum bile. Semineri bitirip dışarı çıktığımda, ortalık güllük gülistanlıktı, güneş açmıştı, kar erimişti. Hayat işte...
Amansız Bir Savaşta Yerini Tam Al;
Cepheni Doğru Seç!
Allah’tan kork.
Hesabı, mahkeme-i kübrâyı iyi düşün; Dindaş, Gönüldaş ve Ülküdaşlarınla sıkı bir iş birliğine gir, hak ve hürriyetlerini iyi koru, ülkeni yabancılara kaptırma, müstevlileri kov, eski diyarları kurtar, İslâm’ı cihana yay! Düşmandan korkma.
Cenâb-ı Mevlâ’ya tam tevekkül eyle ki O, mü’minlerin dostu ve yardımcısıdır.
Prof. Dr. M. Es'ad COŞAN Kadın ve Aile Dergisi
– Aralık 1994.
Bu hayatta; aile hayatında olsun, iş hayatında olsun veya sosyal hayatta olsun, en büyük sorun kişilerin birbirleriyle alakalı beklentilerin konuşulmamasıdır. Konuşulmayan beklentiler nerdeyse herşeyin önüne geçiyor. Unutmayalım insan nefs taşıyor.!!!
Henüz anlam bulamadığım bu yaşam denilen yerde yaptığım her hata üstüme bir yük gibi biniyor. Doğduğum coğrafya ve yetiştiğim aile dolayısıyla hayattan olağanüstü beklentilerim zaten yok ama mesele şu ki istediğim ufacık şeyleri bile yaşayamıyorum. Hayatta varlığını birilerine kabul ettirmek oldukça önemli bir meseledir. Her şeyinle kabul gördüğün birinin olmasını beklersin mesela hayattan. Öyle ki varlığımdan ben bile pek memnun değilken bunu beklediğim kişilerden gördüğüm umursamazlık beni yaşamaktan soğutuyor. Yalnız bununla kalsa iyi. Yaşamayı da bir yerde zehir ediyor. Sürekli kabul edilme içgüdüsüyle yaşadığın şu hayatta “kullanılıp atılmak” felaketiyle yaşıyorum. Kendim olamamaktan istediğim gibi davranamamaktan, en azından biri için en sevilen olamamaktan yoruldum. Hayatın baharıydı değil mi şu gençlik dedikleri. Bitsin artık şu bahar. Gelmesin başka mevsim de. O baharda açan çiçeğe can olmak istiyorum
ÇOCUK EĞİTİMİNDE NELERİ YOK ETTİK?
1- Çocukların istedikleri her şeyi alarak sevinçlerini yok ettik.
2- Üzülmelerine hiç fırsat vermeyerek empati duygularını yok ettik.
3- Sıkılmalarına izin vermeyerek hayal güçlerini yok ettik.
4- Her sendelediklerinde hemen kollarına girerek problem çözme becerilerini yok ettik.
5- Her işi onların adına
Bazen öyle kalpsiz muamelelere maruz kalıyor ki insan; hakkını aramak, derdini anlatmak, hatta öfkelenmek bile istemiyor. Üzülüyor yalnızca. Bir insan bir insana bunu niçin yapar, merak ediyor. Milenko Yergoviç'in Saraybosna Marlborosu'nu hatırlayın: "İnsanın kalbi, yalnızca doğru yere hafifçe vurduğunuzda yumuşarmış." Bazen bu