"Sen varsın elbette ama benim çaresizliğimsin." dedi Bekir. "Kalbimdesin ama mümkün olmayanımsın. Yurdum ve ailem için bir çare yolu açtı Rabbım. Beni ondan mahrum etme."
Sayfa 339Kitabı okuyor
Ne davranışlarım üzerine düşünüyor ne de ahlaklı görünmek için uğraşıyordum. Tek işim ailem tarafından şımartılmaktı. Nasıl bir lüks içinde yaşıyormuşum meğer! Üstelik hiçbir derdim, tasam da yoktu o zamanlar; ne yalnızdım ne acı çekiyordum. Babam hayal edilebilecek en iyi babaydı. Ablam dünyanın en iyi kalplisiydi, yanından ayrılmak istemiyordum hiç... Fakat büyüdükçe ayrıcalıklarım teker teker sona erdi ve gitgide kendime öfkelenmeye başladım. Büyüdükçe çıplaklaştım ve çıplaklaştıkça çirkinleştim..
Sayfa 58 - Tokyo MangaKitabı okuyor
Kırsal bir bölgede doğdum. Ailem yoksul köylüydü. Ayru zamanda da Kürťtüler. Dolayısıyla, kırsal ideolojiyle, esas olarak temelde burjuva bir ideoloji olan köylü ideolojisiyle şartlandım. Fakat yoksul köylüler içinde doğup büyümek özellikle de ezilen bir ulusun, Kürt ulusunun bir parçası olmak görüşlerimi etkiledi.
Bir ailem olmadığına, bir karım veya beni seven bir kadın bulunmayacağına, bir yere ait duramayacağıma, bir kimlik bulamayacağıma ağladım. Bu dünyada ben kim veya ne idim?
