Agaeli İsgandarov
@akhaali
Bu metin İngilizce dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
𐱅𐰇𐰼𐰰Military Doctor
Azerbaijan Medical University
Baku/Azerbaijan
Ağcabedi, 01 Ekim
36 okur puanı
Temmuz 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Onlar ne travma yaşıyorlar ne de hastalanıyorlar. Başkaları umurlarında değil. İnsanlara kendilerini sevdirmek zorunda da hissetmiyorlar.
Böyle insanların ortak özelliği nedir biliyor musunuz?
Kaybetme korkularının olmaması...
Öyle ya , belki yalnızca mutluluğu sevmiyordur insan? Belki aynı ölçüde acıyıda seviyordur. Ayrıca , insan kimi zaman acıyı çok, tutkuya varan bir sevgiyle arzular.
Sayfa 42Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Ama insanoğlu hercai gönüllü , yakışıksız bir yaratıktır ve (satrançda olduğu gibi) tek istediği de hedefin kendisi değil , ona varmak çabasıdır.
" Kendinize depresyon ya da itibar kaybı teşhisi koymadan önce çevrenizdekilerin aşağılık insanlar olmadıklarından emin olun... " - William Gibson
Agaeli İsgandarov tekrar paylaştı.
Ama zaten yaşam da hüzünlü ve ciddi. Harika bir dünyaya getiriliyoruz. Birbirimizle karşılaşıyor, tanışıyoruz. Kısacık bir süre birlikte yaşıyoruz. Sonra birbirimizi yitirip tıpkı geldiğimiz gibi aniden ve açıklanamaz bir şekilde ortadan yok oluyoruz.
Sayfa 222
Ama gene de çok eminim , bilincin fazlası değil, azı bile bir çeşit hastalıktır.
Sıradan bir bilinç insanın yaşamı için fazlasıyla yeterlidir.
Herkesin yaptığı şey bu ... Hastalıklarıyla övünüyorlar
Sayfa 15Kitabı okuyor
Agaeli İsgandarov tekrar paylaştı.
“…Sən deyirdin ki, əsl yalqızlıq insanlarla əhatə olunmaqdır.”
Sayfa 19 - TeasPress nəşriyyatıKitabı okudu
Peki en önce iyilerin hastalanması , hep iyi kalplilerin incinmesi adaletsizlik değil mi?
- Bence kesinlikle öyle . Kesinlikle hiç adaletli değil bu durum. Ama bunu önüne geçmek için yapabileceklerimiz de var. Bir kere hayatı , kendimizi , öteki dediğimiz insanı iyi tanımalıyız...
Bu sertliğin içinde olan yine iyilere oluyor . Gamsız , teflon tava gibi olanlara hiçbir şey olmuyor . Onlar ne travma yaşıyorlar ne de hastalanıyorlar. Başkaları umurlarında değil. İnsanlara kendilerini sevdirmek zorunda da hissetmiyorlar ...
Bir psikiyatristin bir sözünü hatırlıyorum :
" Bize gelenler gerçek hastalar değil ki , gerçek hastaların hasta ettikleri daha çok geliyor " - demişti .